Hallo Jim,
Bij onze zoon is het onderstaande perfect van toepassing:
Je omgeving vindt vaak dat je vreemd bezig bent en wil de hulpverlening inschakelen. Zelf ervaar je dat in je psychose heel anders: je hebt het gevoel dat juist de omgeving veranderd is en dat andere mensen raar doen: je voelt je bedreigd.
Hij heeft geen probleem, maar wij als ouders, volgens hem. Dus onze behoefte om hulp re zoeken vindt hij onnodig.
Wat kunnen wij doen om hem te helpen om zijn probleem te her- en erkennen. Is al een keer bij een psycholoog geweest, maar die zei dat onze zoon niet geholpen kon worden zolang hij zelf geen probleem dacht te hebben.
Hoor graag jouw reactie hierover.
Antwoord
Als er sprake is van een psychose (is niet helemaal duidelijk) is het de kunst om met hem in contact te komen in de zin van een gesprek over wat hem bezig houdt – en dus niet een gesprek over wat er ‘mis’ met hem zou zijn, want daar kan hij nu niet bij.
Als ouders zit je in een niet erg gunstige positie om zo’n gesprek te beginnen, om allerlei redenen.
Het kan meer uithalen als er iemand is in de familie of kennissenkring die hij vertrouwt en die de psychologische vaardigheid heeft om een gesprek met hem te beginnen over wat hem bezig houdt, zorgen baart, etc – om te kijken of er iets is waar ze het eens over kunnen worden.
Iets kleins kan al belangrijk zijn – bijvoorbeeld dat meer sporten of beter eten belangrijk is. Het gaat er niet om om hem te overtuigen dat hij “ziek” is – zo’n gesprek is bij voorbaat gedoemd te mislukken leid ik af uit je bericht.
Je gaat dan kijken of binnen het eigen netwerk het gesprek gefaciliteerd kan worden.
Wat denk je – zou dat mogelijk zijn?
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 55
Beantwoord door: Jim van Os op 2 augustus 2019
