Van een vriendelijke, opbeurende stem in haar hoofd veranderde het naar een stem die haar vertelde dat ze een mislukkeling was. Jessica kreeg deze gedachten door bijwerkingen van olanzapine. Uiteindelijk besloot ze om af te bouwen. In deze blog lees je hoe dat proces voor haar verliep en wat het met haar deed.
Heb je Zelfmoord-gedachten? www.113.nl, 0800-0113
Ik denk dat mensen er het meeste aan hebben als ik mijn gevoelens zo exact mogelijk beschrijf. Ik had last van onrust. De kalmeringsmiddelen, oxazepam en temazepam, die ik hiervoor kreeg waren geweldig. Ik sliep weer, ervoer regelmatig weer rust in mijn hoofd en soms zelfs een gevoel van diepe tevredenheid. Ik kreeg echter het dringende advies over te schakelen op olanzapine (vanwege lager risico op verslaving).
Het effect van Olanzapine op mij
Als ik ’s ochtend wakker werd na 11 uur slapen vroeg ik me af waar ik vroeger de wil vandaan haalde om uit bed te komen. “Koffie” was de technische aanleiding die ik me kon bedenken, dus stond ik op en maakte koffie. Dit smaakte een beetje bitter en een beetje kruidig en dat was het dan. Ik zag mijn kinderen en kon constateren: dit zijn mooie, vriendelijke kleine mensen, ik kan me voorstellen dat ik hier ooit warme, fuzzy gevoelens voor had, maar kon deze gevoelens met geen mogelijkheid oproepen. Buiten scheen de zon, de vogels floten het gras was groen, ik zag dit allemaal, maar het had geen enkel effect op mij, er was geen enkele connectie. Op het schoolplein zag ik mensen glimlachen of zelf hardop lachen; dit stond zo ver van me af dat het voor mij bijna obsceen overkwam.
De angst en onrust nam toe
Het was niet dat ik geen gevoelens had, ik werd verteerd door een angst die me bijna van m’n voeten sloeg. Op sommige momenten was het enige dat ik kon doen, face down als een zeester op bed of op de grond gaan liggen om iets van connectie, ergens te houden. Zo lag ik vaak uren. Het hielp ook een beetje tegen het betonblok die ik anders op mijn borst voelde.
Terwijl ik van nature juist een vriendelijke en opbeurende stem in mijn hoofd heb, was er nu een stem die me onafgebroken wees op al mijn mislukkingen, en die elk idee om van dit gevoel af te komen meteen de grond in boorde. Het hield niet op, het ging continu door, het was nooit stil in mijn hoofd. Hier bovenop: gierende paniekaanvallen, meerdere keren per dag, een gewichtstoename van 12 kilo waardoor ik me niet meer thuis in mijn lichaam voelde, en verlies van mijn spraakvermogen. Ik kon geen zinnen meer vormen van meer dan drie woorden, dus kon onmogelijk uitleggen hoe ik me voelde. Dat was eenzaam.
Niks was meer hetzelfde
Gewoon een hele dag doorkomen was zwaar. Het enige positieve was dat ik door de medicijnen makkelijk 11 uur kon slapen waardoor de dagen relatief kort waren. Maar na een mislukte poging om met de medicijnen te stoppen, wist ik dat slapen echt alleen nog maar bestond met deze medicijnen, en voelde me ook nog een junk.
Al het positieve was uit mij leven getrokken en er was een verpletterende zwaarte voor in de plaats gekomen. Mijn karakter was totaal veranderd waardoor ik ook geen enkele grip voelde om iets te veranderen. Omdat stoppen niet gelukt was voelde deze situatie uitzichtloos.
Not to be, dat werd het verlangen, oplossen, verdwijnen. Feitelijk was dat het enige wat ik nog wilde, elke dag, de hele dag. Maar hoe, want ik ben ik ook esthetisch ingesteld. En ik wilde niemand tot last zijn (je wilt bijvoorbeeld graag voorkomen dat iemand door jou te laat op z’n afspraak komt). En ook het besef dat je waarschijnlijk maar een goede kans krijgt. Daar wil je zuinig op zijn. En toch nog de hoop dat een tweede afbouw poging wel lukt.
De tweede afbouwpoging
En het kwam goed, de tweede afbouw poging lukte, al waren de stappen zo voorzichtig dat het een jaar duurde, zonder formeel afbouwschema en zonder begeleiding, dus met geen enkele garantie op succes. En zodra ik gestopt was, keerde ik weer terug, in mijn lichaam en in mijn hoofd. Eerst nog wat beschadigd door de donkere periode, maar onmiskenbaar mezelf. En dit: om weer te kunnen voelen en genieten, van koffie, zon op je huid, zonlicht door de bladeren, jengelende kinderen; weer kunnen lachen om jezelf, het voelde magisch.
En dat is dan misschien toch iets positiefs dat ik meegekregen heb uit deze periode. ik kan nu genieten van elk gevoel: verdriet, boosheid, frustratie, alles is heerlijk vergeleken met het zombie gevoel dat ik had tijdens mijn periode met olanzapine.
Meer lezen over de Bijwerkingen van olanzapine?
- Moet ik de rest van mijn leven olanzapine nemen? – eSpreekuur
- Een tevreden gebruiker van Olanzapine – oFANzapine
- Olanzapine en onrustige gedachten – eSpreekuur
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de hoofdstukken van PsychoseNet al?
De professionals van PsychoseNet schreven deze hoofdstukken met betrouwbare, hoopgevende informatie.
Geef een reactie