“Zit je me nou voor de gek te houden Irene? Wil je nou écht zeggen dat je moeite hebt met praten? Jij die overal in Nederland – en zélfs in het buitenland – voor een groot publiek je verhaal doet? En dan ook nog eens je persoonlijke verhaal? Het moet niet gekker worden…”
“Loop je me nou een beetje te dissen?”
Ik realiseer me dat ik dit waarschijnlijk nooit zal kunnen uitleggen
Ik zal nooit kunnen uitleggen dat mensen die mij écht kennen weten dat ik niet goed kan praten als het over persoonlijke dingen gaat. Dat mensen die me écht kennen me regelmatig kwalijk nemen dat ik niet praat over wat me bezighoudt, omdat ze weten wat de gevolgen van mijn zwijgen kunnen zijn. En dat ze daar bang voor zijn omdat die gevolgen desastreus kunnen zijn…. Een typische uitspraak van mensen die van me houden is zelfs: “Het wordt pas echt gevaarlijk als Irene stil wordt”.
Je zou zeggen: “Nou Irene dan praat je toch? Waar doe je moeilijk over? Je kan het toch? Dat weten we!” Natuurlijk weet ik dat ik moet praten; zoals andere mensen weten dat ze moeten sporten of beter niet kunnen drinken of roken. Net als ik, weten zij dat hun gedrag schade kan veroorzaken. Waarom doen ze dan toch wat ze nou net niet moeten doen? Het is iets wat nauwelijks in woorden is te vatten.
Bij veel therapieën en behandelingen in de psychiatrie gaat het over woorden
Eindeloze woorden…
Woorden die versluieren…
Woorden waar je je achter kan verbergen…
Woorden die je kunnen vernietigen…
Woorden die protocolleren…
Woorden die stigmatiseren…
Woorden die verhelderen waar niet verhelderd hoeft te worden of verduisteren waar het licht had moeten blijven…
Woorden die ik ken en waar ik een expert in ben geworden…
Om te overleven moest ik wel.
De woorden die ik niet – of minder goed – ken, zijn de woorden van de stilte, de rust, gevoelens, genegenheid en liefde. Woorden die niet in taal zijn te vatten, zelden althans…. Heel soms word je echter verrast.
Zo’n moment was onlangs toen ik me bij Rehabilitatie ’92 liet voorlichten over de Yucelmethode
Mehmet Yucel wist me diep te raken. Niet alleen door zijn persoonlijke verhaal over het tot stand komen van de methode, maar ook omdat ik zolang zocht naar iets wat recht zou doen aan mijn frustratie over al dat praten wat ik ooit ben tegengekomen.
En daar was het… Ineens lag het in de vorm van een blokkendoos voor me
Bij de allereerst oefening werd ik direct op een plek geraakt die menig mens niet met woorden kan bereiken. Mijn hart lag wagenwijd open… weerloos… Ik had maar één antwoord, ik was ongelofelijk boos…
Wie was deze man om me zo te raken? Tot ik begreep wat er gebeurde.
Deze meneer wist me net als mijn geliefden te raken op een plek waar woorden een ondergeschikte rol hebben
De plek waar mijn gevoelens de hoofdrol hebben. Mehmet je hebt een prachtige methode, waar ik menigeen een kennismaking mee gun want ik kan goed praten, behalve…
Geef een reactie