De vader van mijn 8-jarige zoon heeft de diagnose bipolaire stoornis variant 2 gekregen. Toen onze zoon 3,5 jaar was zijn we uit elkaar gegaan. We hebben een goede band en mijn zoon gaat om het weekend en 1 dagje en nachtje per week naar zijn vader.
Echter bij tijd en wijle heeft zijn vader geen tijd voor hem en is dan ook heel makkelijk in het annuleren van de vader-zoon tijd. Mijn ex is erg onrustig en heeft nu weer geen baan. Hij is erg met zichzelf bezig en weet vaak ook niet wat hij met zijn zoon moet doen of ondernemen. Gelukkig zijn er vaak vriendjes die dan mee gaan spelen en daar werkt zijn papa ook aan mee. Ik heb op zich een goede relatie met mijn ex en de vader van mijn zoon, maar dat is echt bij de gratie van mij!
Onze zoon vertoont zover ik kan inschatten geen abnormaal gedrag, maar ik kan mij voorstellen dat hij meer meekrijgt en aanvoelt dan wij denken. Hij is 8,5 jaar oud. Hoe kan ik hem het beste begeleiden zodat hij een goede band met zijn papa blijft onderhouden maar er niet totaal door wordt beinvloed. Ik ben ook bang dat hij juist meer naar zijn vader trekt en misschien wel zelfde gedrag zal gaan overnemen? Hij is heel loyaal naar zijn vader en de opvoeding komt volledig op mijn conto. Ik voed op en bij zijn vader is het vaak lol en plezier.
Zijn vader is ook suicidaal bij tijd en wijle, maar ik ben ervan overtuigd dat hij dit absoluut niet deelt met onze zoon. Als onze zoon naar hem toe gaat ben ik ervan overtuigd dat hij in de beste handen is. Zijn vader houdt zielsveel van hem en is beretrots op hem.
Mag/ moet ik een kind van 8 al betrekken in de uitleg van het gedrag van zijn vader? Is dat verstandig ? Of pas ingrijpen als mijn zoon afwijkend gedrag gaat vertonen? Ben ik dan niet al te laat?
Alvast dank voor uw antwoord.
