Een vriendin met depressieve gevoelens, maar niet geholpen wil worden. Wat moet ik doen?

Antwoord

Een ingewikkelde situatie zeg! Top dat je je vraag voorlegt.

Het is niet makkelijk om te zien dat het slecht gaat met iemand waar je om geeft.

In zo’n situatie wil je zorgvuldig en integer omgaan met wat je weet van je vriendin. En geen ‘verklikker’ zijn die achter haar rug om dingen doet en vertelt en zo haar vertrouwen schaadt. Je doet het hartstikke goed en zorgvuldig, vind ik.

De ernst van de situatie speelt een grote rol, daar kunnen we niet omheen. Je maakt je zorgen dat je vriendin zichzelf iets aandoet. Dat is echt verschrikkelijk. En het is ook ontzettend zwaar voor jou om mee rond te lopen.

Als je vermoeden klopt dat er sprake is van anorexia, is het ook om die reden zo dat hoe eerder er hulp komt, hoe beter het is! Naarmate anorexia zich dieper nestelt in iemands psyche, doen en laten, wordt het lastiger een uitweg te vinden.

Belangrijke opmerking in je vraag, vind ik dat je schrijft ‘ik denk dat ik niet de persoon ben die dat moet zeggen tegen haar moeder’. Waarom denk je dat? (Ik kan het me trouwens heel goed voorstellen hoor). Speelt hier loyaliteit naar je vriendin of zijn er andere redenen? Dat is belangrijk om voor jezelf te weten.

Een vriendschap begint er bij dat je er voor elkaar bent en dat je naar elkaar luistert en zorgzaam bent voor de ander. Tot een vriendschap behoort tegelijk ook dat je naar jezelf luistert en ook goed zorgt voor jezelf.

Je helpt je vriendin door eerlijk te zijn. Als jij echt denkt dat de situatie zo zorgwekkend is dat ze hulp nodig heeft, kun je dat uitleggen en vertellen waarom je dat vindt. Als je vriendin geen hulp wil en jij je oprecht zorgen blijft maken, kun je haar vertellen dat je dan tóch aan iemand wil en gaat vertellen. Dat kan dan inderdaad haar moeder zijn, maar misschien is er ook een vertrouwenspersoon op school die vertrouwelijk een gesprek met je kan voeren?

Als je dit niet achter de rug van je vriendin om doet, dan respecteer je zowel je vriendin. Want je neemt haar uiterst serieus en handelt uit liefde en betrokkenheid. Zo respecteer je vriendschap, maar geef je ook respect aan je eigen gevoel en mening. Het is immers ook pittige en belastende situatie voor jou. Je kunt en mag jezelf niet helemaal wegcijferen, zeker niet als de problemen zo ernstig zijn als je vermoed.

Je kunt je eigen keuzes maken, hoe moeilijk dat ook is misschien voor je gevoel, maar zeg wel tegen je vriendin wat je gaat doen.

In jullie vriendschap heeft je vriendin, vind ik, óók een verantwoordelijkheid voor jou. Als jij uit oprechte zorg iets doet en dat eerlijk zegt en ook uitlegt waarom je dat doet….. hoort in een jullie vriendschap thuis dat zij dat ook begrijpt en kan zien dat jij werkelijk om haar geeft. Op haar beurt moet ze daar óók respect voor hebben.

Iets anders om nog over na te denken, is niet zo’n prettige gedachte, maar is toch goed om hier te noemen. Stel je voor dat het (op termijn) echt verder de verkeerde kant is opgaat met je vriendin en de klachten de overhand hebben genomen en er misschien zelfs iets naars gebeurt… kun je daar dan mee uit de voeten achteraf? Of zou je het dan erg vinden dat je niets hebt gedaan in de huidige situatie?

Het stellen van deze vraag kan je helpen om te verhelderen wat momenteel het beste is om te doen of laten.

Tot slot een tip: Soms vragen mensen wel eens aan iemand of ze iets aan je mogen vertellen en vragen je te beloven dat je dit nóóit aan iemand anders zal vertellen. Doe een dergelijke belofte niet.

Het is ontzettend naar dat het niet goed gaat met je vriendin en het is ontzettend mooi en knap dat jij er bent om voor haar te helpen. Helaas is het niet altijd mogelijk om een ander te helpen (vaak wel hoor, en gelukkig maar!) als een ander daar niet voor open staat. Dan zul je vooral ook jezelf moeten helpen door goed naar je gevoelens en gedachten te luisteren. En dat kan heel lastig zijn.

Veel succes ermee en groetjes!

Timo