Beste Jim,
Mijn beste vriendin geeft aan dat zij moeite heeft haar medicatie in te nemen. Ik ken dit van haar en merk in een dergelijke periode dat ik erg zoek naar de afstand en nabijheid die ik haar wil bieden. Enerzijds snap ik dat zij haar meds liever niet wil maar ik merk ook dat ik boos ben wegens bezorgdheid, omdat zij niet zonder kan.
Ik vraag mij af hoe ik het beste er voor haar kan zijn, terwijl ik ook een bondgenoot voor haar wil zijn, haar vertrouwen in mij waardeer, maar wel beide voeten in de realiteit wil houden met haar. Ik ben zelf ook in behandeling maar al geruime tijd symptoom vrij.
Dank je voor je aandacht.
Antwoord
Beste Indra,
Geweldig dat je er bent voor haar!
Ik denk dat je er altijd van uit moet gaan dat zij in een proces zit waarin ze over de tijd moet uitvinden hoe ze om moet gaan met haar kwetsbaarheid, en wat de rol van medicatie daarbij is.
Het probleem is dat je dat proces niet kunt bespoedigen en zij het in haar eigen tempo moet doorlopen.
Maar je kunt natuurlijk wel bepalen waar voor jou de grenzen liggen terwijl zij met trial en error probeert haar leven in te richten en haar kwetsbaarheid een plek te geven.
Je kunt daarin het beste duidelijk zijn, en haar uitleggen dat jij heel goed begrijpt dat zij het proces moet uitzitten in haar tempo, maar dat jij aan de andere kant ook mag bepalen wanneer je meer nabij, en wanneer je meer op afstand bent.
Maar dat je sowieso van haar houdt als vriendin.
Beantwoord door: Jim van Os op 4 juni 2018
