Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Machteld Marcelis is psychiater en hoogleraar Transdiagnostiek in de Psychiatrie, bij de Vakgroep Psychiatrie & Neuropsychologie van de Universiteit Maastricht. Tevens is zij werkzaam bij GGzE.

Hoe kan gesprekstherapie helpen bij AD(H)D aangezien de oorzaak neurobiologisch is?

Vraag

Beste Machteld,

Als ik naar oorzaken van AD(H)D zoek, dan wordt er meestal geschreven dat het een neurobiologische oorzaak heeft. Er schijnt een disbalans of een verkeerde werking van bepaalde neurotransmitters te zijn. Bij de behandelwijze gaat het meestal over gesprekstherapie.

Nu vraag ik mij af hoe je een stoornis met een neurobiologische oorzaak kunt behandelen met gesprekstherapie. Gesprekstherapie kan er toch nooit voor zorgen dat de disbalans of verstoorde werking van neurotransmitters weer ongedaan wordt gemaakt?

Nu begrijp ik wel dat de therapie kan helpen om meer inzicht te krijgen en het je leert omgaan met de symptomen, maar is medicatie bij AD(H)D dan niet altijd noodzakelijk aangezien de oorzaak neurobiologisch is?

Met vriendelijke groet en bij voorbaat dank voor uw antwoord.

Antwoord

Beste J.,

Goede vraag! Wat we weten uit neurobiologisch onderzoek bij psychische aandoeningen, is dat er door gesprekstherapie, training e.d. veranderprocessen in het brein kunnen plaatsvinden die samenhangen met verandering in psychologische functies (bijv. toegenomen cognitieve controle, emotieregulatie).

Er zijn dus inderdaad aanwijzingen dat niet alleen medicatie, maar ook psychotherapie veranderingen kan laten zien op (dezelfde) neurale systemen. Welke rol deze neurobiologische veranderingen precies spelen bij het herstel van de aandoening is niet (volledig) begrepen. Oorzaken zijn vaak divers en niet alleen neurobiologisch, de omgeving speelt een rol en de ervaring en betekenis van de klachten voor de persoon zijn hieruit niet af te leiden.

In antwoord op het tweede deel van je vraag: veel psychische aandoeningen, waaronder AD(H)D, kunnen met een vorm van gesprekstherapie, medicatie of de combinatie van beide, behandeld worden. Waarbij de keuze van de behandeling via ‘samen beslissen’ gaat en onder meer afhankelijk is van de ernst/beloop van de klachten, de invloed/betekenis van de klachten in relatie tot functioneren, de zorgbehoefte en iemands persoonlijke voorkeur. Medicatie is dus niet altijd noodzakelijk.

Hartelijke groet,

Machteld

Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Machteld Marcelis op 5 augustus 2021

Gerelateerd

Meer over

Behandeling

Lees ook