In 1979, eigenlijk vanaf kerst ’78, had ik iets als een psychose. Ik weet niet zeker of het dat geweest is, vandaar iets als. Afgezien van de angst ging die toestand gepaard met het ontvangen van inzichten.
Mijn denken leek een onstuitbare krachtcentrale. Samengevat kwamen die hier op neer: de richting van de geschiedenis is alvernietiging. Ik ben tijdgenoot en waarnemer van de laatste fase van de geschiedenis. Dit is gebleven nadat de psychose (iets als) weggegaan is. Ongeveer een jaar heeft het geduurd. Maar de toen ingestorte inzichten bepalen nog steeds mijn leven.
Hoe kan ik nu weten of dit wanen zijn of kloppende gedachten? Ik kan al 40 jaar niet anders meer denken.
Antwoord
Waar het om gaat, denk ik, is de vraag: heb je ergens last van? Kan je omgeving het nog volgen?
Je zegt dat deze gedachten je leven bepalen, maar is dat iets goeds, iets slechts, of iets neutraals?
Het kan bijvoorbeeld zijn dat je in 1979 een belangrijke transcendente ervaring hebt gehad die nog steeds van invloed is op je bestaan. Dit is eigenlijk heel menselijk. We hebben allemaal soms een kerninzicht dat ons hele leven bij ons blijft.
De inhoud van je inzicht lijkt me niet a priori vreemd/onverstandig/niet kloppend: Lees bijvoorbeeld het wereldberoemde boek “Het einde van de geschiedenis en de laatste mens” (Engels: The End of History and the Last Man), een boek uit 1992 geschreven door de Amerikaanse politieke denker Francis Fukuyama. Dit boek lijkt eigenlijk best op jouw inzicht – althans in de kern. Of niet?
Dus een waan is het pas als je er last van hebt en andere mensen het niet meer volgen. Is dat het geval?
Groet Jim
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 71
Beantwoord door: Jim van Os op 9 januari 2020
