Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Vanaf eind jaren ’80 heb ik te maken met steeds wisselende onjuiste diagnosen en subjectieve meningen welke geleid hebben tot beeldvorming en regelgeving waar ik niet eens aan kan voldoen.
Als gevolg hiervan ervaar ik stagnering in mijn ontwikkeling.
Waar vind ik hulp voor de gevolgen van deze negatieve ervaringen?
Beste H.,
Dank voor je schrijven.
Veel mensen voelen zich na verloop van tijd gemangeld door de ggz.
Hulpverleners bedoelen het goed en doen hun best, maar er is veel wisseling en het systeem is bureaucratisch doorgeslagen. Veel mensen voelen zich uiteindelijk niet gezien en niet gehoord en blijven over met wat diagnosen en een dossier, waar van alles in staat maar wat ze niet bij zichzelf vinden passen.
Het gevoel waar je naar verwijst wordt ook wel met een moeilijk woord ‘epistemische onrechtvaardigheid’ genoemd: het gevoel dat er naar je gekeken is door een bril die geen recht doet aan je menselijke kwaliteiten en problemen waardoor je uiteindelijk niet gezien en gehoord bent.
Wat kun je doen? Het beste voor dit soort zaken is een WRAP cursus bij een recovery college, bijvoorbeeld ENIK. Dit is de plek waar gemangelde mensen weer vertrouwen kunnen krijgen in zichzelf en de wereld.
Hope this helps,
Jim
