Graag een advies. Mijn kleinzoon is in razend tempo naar de afgrond aan het afglijden. Ik herken hem niet meer. In de zomer was hij twee weken bij ons. Toen ging alles nog redelijk. Geen drugs, alcohol of sigaretten. Nu heeft hij al een maand in een kliniek gezeten. Bij hem is eerst een bipolaire stoornis type 1 vastgesteld, later werd dat mogelijk type 2, ADHD, ocd, psychoses, angst voor ontwikkelen schizofrenie en eventueel mcdd. Hij wantrouwt iedereen, wil regelmatig zijn medicijnen niet slikken, loopt weg, doet dingen die niet mogen en staat dan ’s nachts voor de deur.
De hulpverlening doet alles en niets. Dat is een complete chaos.
Zijn ouders weten het ook niet meer. Zij zoeken overal hulp, maar niemand die de leiding neemt.
Mijn vraag en noodkreet is: waar kunnen ze terecht om de hulp te krijgen die noodzakelijk is?
Veel gezochte termen
De PsychoseNet Kennisbank
Beantwoord door
Auteur
Ralph Kupka
Prof. dr. Ralph Kupka is hoogleraar Bipolaire Stoornissen, verbonden aan het Amsterdam UMC, locatie VU Medisch Centrum, en psychiater bij GGZinGeest (Amsterdam) en Altrecht (Utrecht). Hij is Vice-President of Education van de International Society for Bipolar Disorders (ISBD) en daarnaast bestuurslid van de Alliantie Kwaliteit GGZ (Akwa).”
Mijn kleinzoon glijdt in razend tempo af, waar kunnen we terecht voor hulp?
Vraag
Antwoord
Een verdrietig verhaal over je kleinzoon. Helaas is het geen zeldzaamheid dat hulpverleners, patiënt, en familie niet zonder meer op een lijn komen. Het begint ermee dat de patiënt (je kleinzoon) iets moet willen veranderen. Om hem zover te krijgen is veel tijd en geduld (en het kunnen verdragen van frustratie) nodig. Als alles niet lukt, en het loopt echt mis, is gedwongen behandeling soms de enige oplossing. Kun jij nog met hem door een deur? Probeer nog eens met hem te praten, en vraag dan eerst wat hij zelf eigenlijk zou willen. Neem dan geen genoegen met ‘met rust gelaten worden’, of zoiets: ‘okee, en wat dan?’. Bereid je voor op een afwijzende houding, maar geef niet op. Misschien kan zijn huisarts (of de POH-GGZ van die praktijk) wat overzicht in de hulpverlening scheppen. Hoe dan ook: wat goed dat je je om hem bekommert.
Vriendelijke groet,
Ralph Kupka
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 72
Beantwoord door: Ralph Kupka op 27 maart 2020
Beantwoord door: Ralph Kupka op 27 maart 2020
