Mijn vriend zit voor de derde keer in psychose, maar ontkent dit.
Ik wil hem helpen in vrijwillige therapie té gaan na twee keer gedwongen, maar ik heb zijn huisarts enkele weken geleden gevraagd ter plaatse te gaan, maar deze heeft gewoon even telefonisch gevraagd hoe het gaat. Hij wist direct ik hem gebeld had, sinds die dag wil hij niets meer te maken hebben met mij en bij sporadisch contact via messenger van een vriend scheldt hij mij uit op een manier die zo pijn doet. Hij wil hij ook nooit meer komen of mij zien zegt hij terwijl ik hem hier wil krijgen om hem te proberen overtuigen hulp te aanvaarden.
Nu ben ik uitzichtloos om hem te kunnen helpen, zodat hij gedwongen opname kan vermijden, of terug besef krijgt ik hét als enige goed voor heb. Want iedereen laat hem doen en aan zijn lot over, zelfs ouders en broer. Menselijkheid is er niet meer, terwijl het onze plicht toch is mensen te helpen in nood , zelf gaat hij niet hulp zoeken natuurlijk. Ik wil weten hoe ik hem kan overtuigen bij mij te komen eventueel én er moet toch een organisatie bestaan van hulpverlening die aan huis gaan om hem tot hulp kunnen krijgen want dit is medische noodzaak en ik ben ten einde raad.
