Mijn ervaringsdeskundigheid bestaat uit tien opnames, waarvan één gedwongen. Ik heb drie jaar op afdelingen doorgebracht en drie jaar binnen een beschermde woonvorm gewoond. In totaal ben ik drie keer volledig psychotisch geweest. De laatste episode duurde twee jaar.
Ik was dakloos. Ik was die schreeuwende man in de stad
Tijdens mijn opnames heb ik veel hulpverleners gezien. De een was geschikt voor het werk, de ander niet. Mensen die geen compassie kunnen opbrengen voor een ander -en dus ook niet voor zichzelf- kunnen beter niet in de zorg werken. Eén verbeterpunt voor de zorg is in al die jaren gebleven: om de ander als mens te zien en als mens te behandelen. Zo wil ik zelf werken als ervaringsdeskundige.
Over mijn psychoses. Mijn eerste psychose sloop erin. Ik had het niet gepland.
De tweede en derde psychose koos ik bewust
Ik had het boek De krochten van mijn onderbewustzijn nog niet helemaal uit. Mijn realiteit was niet erg aantrekkelijk, daarom ging ik liever verder met mijn onderzoek naar mijn eigen onbewuste geest. Ik weet zeker dat als ik nu besluit psychotisch te worden, ik over drie maanden volledig vertrokken ben uit de gangbare realiteit. Ik weet hoe het werkt.
De eerste diagnose die ik kreeg was Vietnam syndroom (1983). Daarna volgden er meer: chronisch schizofreen met paranoïde wanen, drugsmisbruiker, draaideurpatiënt. Inmiddels is daar de concentratiestoornis AD(H)D bij gekomen. Ik heb manische en depressieve periodes gekend. En nog een paar dingetjes.
Mijn laatste episode duurde twee jaar, ik was continu psychotisch
Na twee jaar had ik mijn innerlijke verhaal volledig met mijn innerlijk oog gezien. Ik ben niet meer gestopt met medicatie en heb ik een vol leven opgebouwd. Ik ben niet meer psychotisch geweest, maar ik heb wel bepaalde restsymptomen. Dat is de beperking waar ik mee heb leren leven.
In welk gezelschap ik ook spreek, ik weet zeker dat de ervaringsdeskundigen in dat gezelschap de duurste vooropleiding hebben gedaan. Een opnamedag en zelfmedicatie zijn niet goedkoop en niet iedereen overleeft deze vooropleiding. Letterlijk. Dat is wrang, dat is tragisch. Als overlever laat ik mij daarom door niemand meewarig of neerbuigend behandelen. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd en daardoor ook wordt gecreëerd, is mijn leven niet voorbij.
Ik heb mijn leven geleefd. Met medicatie
Ik heb meer dan 2 miljoen maaltijden bereid in commerciële keukens. Ik heb als cateringmanager bij de politie gewerkt. Ik bedacht een vergrendelingssysteem voor parachutisten en vroeg hier octrooi op aan. Ik maakte honderdtwintig keer een vrije val uit vliegtuigen en helikopters en ik haalde mijn Franse skydive-brevetten. Ik heb twee bijzondere kinderen verwekt en de derde is onderweg. Ik ben gediplomeerd ervaringsdeskundige en heb mijn roeping gevonden. Ik heb een vol leven en regelmatig ben ik -ook bewust- gelukkig.
Tijdens mijn psychoses heb ik van binnen onbeschrijfelijk geleden
Ik weet wat euforie is. Ik heb extatische ervaringen gehad. Ik wil mezelf niet als zielig slachtoffer van een verschrikkelijke ziekte neerzetten. Wat ik volgens anderen misschien wél ben. Ik wijs óók niet naar mensen die mij van alles hebben aangedaan. Misschien wisten ze niet beter. Deden zij het wél bewust?
Karma is a bitch
Alle ellende die ik heb meegemaakt én heb veroorzaakt, maken me bijzonder geschikt voor mijn werk. Ik heb van mijn zwakke punten, mijn sterke punten gemaakt en dat is één van de doelstellingen in mijn leven.
Ik heb misschien meer fouten gemaakt dan de gemiddelde Nederlander. Maar ik blijf ze niet herhalen. Deze ezel loopt nu om bepaalde stenen heen. Ik weet nu waar ze kunnen liggen. Zo kan ik anderen helpen en gidsen. Ik ben hun psychose-gids. Het gaat er niet om hoe we het noemen. Het gaat er om hoe we er over praten en denken.
Geef een reactie