Antwoord
Beste G.,
Wat een moeilijke situatie voor je zoon en voor jullie als ouders. Is jullie zoon in behandeling bij een GGZ-instelling of praktijk? Of heeft hij contact met de huisarts of praktijkondersteuner?
Er komt nu veel onzekerheid op hem en jullie af, hoe het verder moet met wonen na de niet afgeronde studie, etcetera. Ik kan me goed voorstellen dat dit alles onder ogen zien erg moeilijk is. En wellicht stress, verdriet of misschien boosheid met zich meebrengt bij uw zoon.
Het is positief dat hij toch wil proberen het gesprek aan te gaan met u beiden en dus niet alles vermijdt. Ik begrijp ook uw zorgen vanuit de eerdere perioden van psychose, maar het toelaten van uw steun en dat erover gesproken kan worden is een belangrijke eerste stap om deze situatie samen het hoofd te bieden. En weer vertrouwen te krijgen in een andere toekomst met andere doelen.
Ik vraag me af of u zelf steun heeft. Bent u betrokken bij zijn behandeling (als hij deze heeft)? Bent u bekend met Ypsilon, een vereniging voor naasten van mensen met psychosegevoeligheid? Daar zult u zeker ook ouders/familie treffen die ook met deze situaties te maken hebben of hebben gehad, en vanuit eigen ervaring kunnen meedenken.
Het kan helpen om bij het gesprek nog iemand te betrekken waar uw zoon en u als ouders beiden vertrouwen in hebben. Dat kan dus een hulpverlener zijn, de huisarts, maar ook een vriend of een familielid, iemand die iets meer afstand heeft. Dat kan het gesprek ondersteunen en wat gemakkelijker maken.
Dit zijn zo wat eerste gedachten en tips, maar laat gerust weten als er nog meer vragen zijn.
Met hartelijke groeten,
Clara Koek
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 65+
Beantwoord door: Clara Koek op 28 september 2021