Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn zoon van 33 jaar gebruikt na een heel moeilijke periode al geruime tijd leponex.. Zijn toestand is nu redelijk stabiel, hij heeft nog maar weinig last van stemmen. Hij heeft best veel last van de medicatie, o.a. maagklachten en een heel laag energieniveau.
Moet hij nu zijn verdere leven dit middel blijven gebruiken, of zou er ook een mogelijk afbouwen van de medicatie mogelijk zijn? (Hij is onder toezicht van een Factteam en de Brijderstichting).
Beste D,
Uit onderzoek blijkt dat van de mensen die in zorg zijn bij de GGZ voor psychose en die medicatie gebruiken, elke vijf jaar ongeveer 20% zonder de medicatie verder gaat, en dat dat vaak best goed gaat.
Of dat bij je zoon kan hangt af van zaken als:
1. Of hij een lange periode stabiel zonder of minimale psychose zal blijven, zonder heftige schommelingen, mini-terugvallen, extreme stressgevoeligheid, etc
2. Of hij mentaal weerbaar wordt over de jaren met betrekking tot verslaving en psychose
3. Of hij abstinent zal blijven van middelen
4. Of hij zijn verhaal steeds beter leert vertellen en begrijpen
5. Of hij weer dingen te doen gaat hebben en steunende relaties zal kennen
6. Of er een lagere dosis gevonden kan worden met minimale bijwerkingen en nog steeds beschermend effect.
Hoe meer van deze dingen tot ontwikkeling komen, hoe groter de kans dat hij tot de groep gaat behoren die zonder medicatie kan verder gaan.
Een tussenoplossing kan zijn om de minimale dosis te vinden waarop de bijwerkingen minimaal zijn en hij nog steeds beschermt voor een een terugval. Moet sowieso gebeuren, trouwens!
Heel veel succes voor je zoon!
