Ik verkeer in een zeer invaliderende staat van zijn. Ik heb geen innerlijke belevingswereld (ik ben bang dat er iets aan de hand is met mijn brein waardoor deze functie blokkeert). Mijn zintuigen werken maar ik kan niet bewust zien en horen. Niks wordt verwerkt tot een innerlijke, persoonlijke ervaring. Ik ervaar nauwelijks emotie. Ik kan de o.a. aanwezigheid van andere mensen en hun hoedanigheid niet ervaren. Er is een blokkade van mijn bewustzijn waardoor de realiteit niet tot me komt. Mijn zicht is 2D. Het voelt alsof mijn geest aan het wachten is voor het natuurlijke doorkomen van de realiteit maar gefrustreerd blijft. Ik voel tevens een constante druk in mijn voorhoofd. Ik voel me totaal van mijn menselijkheid en de menselijkheid afgesloten. Heeft u een idee wat er met mij aan de hand zou kunnen zijn?
Veel gezochte termen
De PsychoseNet Kennisbank
Beantwoord door
Auteur
Jim van Os
Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Tot nu toe onverklaarbare aandoening/staat van zijn
Vraag
Antwoord
Hey vragensteller,
Ik zou het willen omdraaien. Ik denk niet dat er heel veel verschillende psychische aandoeningen bestaan met hun gespecialiseerde diagnostische namen. Ik denk dat er in feite maar 1 aandoening bestaat: een staat van mentale disbalans.
Hiermee bedoel ik: Een negatieve ervaring in ons bewustzijn die veel te groot, te dwingend en te dominant aanwezig is waardoor wanhoop kan ontstaan en je geen perspectief meer ziet.
Bij jou lijkt de dominante negatieve ervaring te zijn: angst dat je brein zodanig disfunctioneert dat je in wezen afgesloten bent van de wereld en je medemens, omdat je zintuiglijke prikkels niet worden vertaald naar het niveau van de ervaring.
Het lijkt me inderdaad een afschuwelijke angst.
Door de angst ontstaat vaak een gevoel van derealisatie/depersonalisatie: het sterke en onaangename gevoel dat de wereld ver weg en onwerkelijk is, en dat je zelf ook niet echt in de wereld bent of in contact met jezelf bent.
Wat je nodig hebt voor deze mentale disbalans is ruimte maken in je bewustzijn, zodanig dat de angst minder dwingend en dominant wordt en je weer perspectief gaat zien. Dan raak je weer in balans.
Je zou dit kunnen proberen met mindfulness of een andere vorm van meditatie. Of wellicht een andere lichaamsgerichte therapie waar je zelf iets in ziet.
Ik realiseer me dat dit misschien niet helemaal het antwoord is dat je had gehoopt. Je had wellicht gedacht dat er een specialistische breindiagnose voor je lijden is – maar die kan ik je niet geven.
Greetz en succes, Jim
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie null
Beantwoord door: Jim van Os op 1 maart 2020
Beantwoord door: Jim van Os op 1 maart 2020
