Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Vraag over mijn zoon. Sinds een jaar of 6 zit hij (meestal) als een kluizenaar op zijn kamer. Ja, achter het beeldscherm. Hij zit momenteel in zijn “winterslaap”. Spreekt niet, gaat al maanden niet naar buiten. Hij valt onder de categorie : zorgmijders. Geen perspectief.
Wat te doen? Hij lijdt evenals zijn familieleden.
Beste Kluizenaar,
Dank voor je vraag. Tragische beschrijving…
Ik ga er van uit dat hij nu geen medicatie heeft – dus dat we initiatiefverlies in de hand gewerkt door een te hoge dosis antipsychotica kunnen uitsluiten. Ook ga ik er van uit dat er geen sprake is van bijvoorbeeld stemmen horen of diepe paranoia die het beeld zouden kunnen verklaren.
Er zou sprake kunnen zijn van een depressie – gegeven de bipolaire stemmingsgevoeligheid. Maar haal ik ook niet direct uit je beschrijving. Wel belangrijk om uit te sluiten.
Waarschijnlijker is dat, gegeven de traumatische opnamen in de psychiatrie en het gevoel er niet bij te horen, in combinatie met trekken van autisme en (bipolaire) stemmingsgevoeligheid, hebben geleid tot een permanente vlucht in de online wereld en een soort virtueel e-bestaan.
Als dit het geval is zal er een inspanning moeten komen van het netwerk om hem te ‘verleiden’ om geleidelijk weer aan het bestaan deel te gaan nemen. Ervaringsdeskundige herstelcoaches zijn vaak goed geplaatst om iemand te verleiden om weer een beetje in gesprek te gaan – die zijn bijvoorbeeld te contacteren via het zelfregiecentrum, een GGZ-organisatie of een herstelcoach met een eigen praktijk in de WMO. Ik zou dus proberen om te kijken met een herstelcoach of die contact kan krijgen of anderszins mogelijkheden kan onderzoeken om uit de impasse te komen.
Zijn er andere personen in zijn (vroegere) netwerk die zouden kunnen helpen om hem te verleiden om weer in gesprek te gaan? Soms kan een onverwachts bezoek iets teweeg brengen. Bijvoorbeeld een oude vriend van vroeger….
Tegelijkertijd is het belangrijk om te kijken of er sprake is van een (winter)depressie die misschien een actieve behandeling vereist. Is er iemand in de GGZ die hem goed kent en een keer zou kunnen komen kijken?
