Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn zoon (begin 30) is na vijf maanden opname wegens psychose, nu alweer vijf maanden thuis. Hij wordt begeleid door een FACT-team. Hij gebruikt Haldol en clomipramine.
Tot op heden gaat alles redelijk goed. Hij bezoekt ook de herstelacademie en hij sport iedere dag. Hij heeft nog wel initiatiefarmoede. Ik begeleid hem thuis door structuur te brengen met wandelingen e.d.
Gaan wij niet te langzaam, en moeten we onze zoon aansporen om meer zaken op te pakken zoals vrijwilligerswerk?
Beste V.,
Er is geen absolute formule – het gaat van experiment naar experiment en kijken wat gaat. In dit soort zaken is het in ieder geval belangrijk dat iedereen zijn zegje kan doen over wat het beste zou zijn – je zoon zelf natuurlijk, maar ook de mensen van de herstelacademie, de sport en de ggz. Zeg maar de hele resourcegroep.
Betrek je zoon er actief bij, plaats hem in de positie van aanstuurder van het proces en laat hem meebeslissen. Ik weet het, dit klinkt veel makkelijker dan het is – het is in feite een langzaam proces om hem zover te krijgen, maar als uitgangspunt kan het helpen.
Als jullie een ‘activiteitsexperiment’ beginnen, bedenk dan dat je ook eerst eens een paar keer kunt proberen – vrijblijvend en veilig. Dan kan hij het evalueren en erop kauwen of het iets zou zijn om op te nemen – of niet.
Zoiets?
Greetz Jim
