Dé werkhouding die erin gestampt is bij generaties professionals in de zorg wordt professionele distantie genoemd. Daar heb ik niet zo veel mee.
Daarom had ik behoefte aan een andere houding en omschrijving: professionele nabijheid. Er wordt van mij verwacht dat ik de gangbare kwaliteiten bezit maar óók met mijn persoonlijk verhaal kan werken. Ervaringen die gedeeld worden, kunnen een enorme impact hebben. Ik zeg altijd: gebruik waar je wat mee kan en laat liggen wat (nu) niet bij je past. Hetzelfde geldt voor mijn blogs.
Zelf gebruik ik alleen die ervaringen die een plek hebben gekregen
Als er een herinnering opengaat die mij openscheurt, gaat de patiënt voor mij zorgen en maak ik het juist zwaarder voor hem of haar. Dát is niet de bedoeling; ik ben juist de zorg ben ingegaan om lijden te verzachten en te verlichten. Ervaringsdeskundigen mogen en moeten dichterbij komen als het gaat om delen van ervaringen. Vaak ga ik de ander hierin bewust voor, om op deze manier de nodige veiligheid te creëren.
Gedeelde ervaringen leveren vaak een groot gevoel van wederzijdse (h)erkenning op
Dit is een goede basis voor het therapeutische contact en alles wat ik heb meegemaakt is potentieel bruikbaar. Dat kan variëren van mijn tweede generatie concentratiekamp syndroom, het feit dat ik een rechterlijke machtiging heb gehad of over mijn ervaringen met bijvoorbeeld psychoses. Voorwaarde is wederom altijd dat ik het heb verwerkt, wat ook mijn advies is aan anderen die persoonlijke ervaringen bewust willen inzetten. Een ander voordeel dat ik heb ten opzichte van andere professionele hulpverleners is dat ik ook kan delen in de ik-vorm. ‘Jij moet dit en jij zou dat moeten doen en dit is goed voor jou’ is een wijze van benaderen waar veel patiënten inmiddels immuun voor zijn geworden. Als ervaringsdeskundige kan ik op minder opdringerige wijze uit mijn eigen ervaringen putten. Bewust laat ik dus de patiënten dichterbij komen.
Altijd ben ik opzoek naar het (nog) gezonde stuk bij de ander – wat naar mijn mening ieder levend mens heeft – dat ik vervolgens probeer te bekrachtigen als kartrekker van iemands herstel
Bij velen heeft het vertrouwen een flinke knauw gehad en dat is hierbij essentieel. Als ik wil dat de ander zich laat zien, zal ik vanuit de gedachte van gelijkwaardigheid (we zijn allemaal mensen) mijzelf ook willen en moeten laten zien. Op het goede moment en op de juiste wijze. Hierbij zijn timing, intuïtief en invoelend (empathisch) vermogen zeer belangrijke hulpmiddelen die ik vanuit ervaring bewust inzet. Dit bedoel ik met ‘professionele nabijheid’.
Russell Cummins – ervaringswerker, persoonlijk begeleider, kwartiermaker ervaringsdeskundigheid, teamcoach en organisatie adviseur in de GGZ.
Meer lezen van Russell Cummins?
Geef een reactie