Rubriek ‘Wat zou jij doen?’: Ik wil mijn vriend niet bezoeken in de psychiatrische kliniek

10 reacties op “Rubriek ‘Wat zou jij doen?’: Ik wil mijn vriend niet bezoeken in de psychiatrische kliniek”

1. Pete

   23 september 2016

   Hoi Suzanne, zo te lezen ben je een beetje klaar mee met zijn gekke shit- rust keert terug, vriendinnen komen weer langs, je hebt geen zin in bezoek, enzovoort. Klinkt niet als van hem houden. En inderdaad, het is niet makkelijk om van iemand te houden als ze ver verwijderd zijn van de realiteit; het is doodvermoeiend; het is geen pret; het is niet waar je voor getekend hebt. Ik zou zeggen – gaan of niet gaan maar niet tussen de twee dingen blijven steken. Als je niet gaat dan is je relatie zo goed als over, dat dan wel, denk ik. Als mijn vrouw tijdens mijn opnames niet was op komen dagen had ik het zelf uitgemaakt, want aan zo iemand heb je weinig. Minder, zelfs. Zo iemand kan je niet op rekenen. En dat lijkt me geen liefde, vooral als je op dat moment niet op jezelf kan rekenen. Je bent op de hele man verliefd of ben je alleen verliefd op een specifieke deel van hem? Misschien is het voorbij, de liefde? Het is echter geen verwijt, maar sommige mensen kunnen het niet aan als hun partner doordraait. Ik zou zeggen – ga hem bezoeken als een vriend, maar denk goed na of je je relatie met hem door wil zetten na zijn eventuele herstel, ook in zijn belang.

   Beantwoorden
   1. Steven

      2 oktober 2016

      Ik heb zelf ook in psychiatrische inrichting gezeten ik kan je 1 ding vertellen als je daar zit heb je je familie nodig voor mij waren ze er niet bij mij kan de gedachte om er niet heen te gaan er echt niet in het is een erg egoïstische gedachte! Je kan overleggen met hem maar begrijp iemand die daar zit en medicatie krijgt echt niet in de realiteit leeft en dat dierbare heel erg belangrijk is probeer een weg te vinden je voel je daar echt heel alleen!

      Beantwoorden
2. nele

   23 september 2016

   Je vraag voelt alsof je ook twijfels hebt rond je relatie. Ja, het is een opgave om samen te leven met iemand met een psychische kwetsbaarheid. Je komt er niet alleen met liefde. Het is ook nodig dat je de ruimte neemt om goed voor jezelf te zorgen. Dat je nu geen zin hebt om er heen te gaan, zou kunnen betekenen dat je zelf veel te moe bent geworden van de moeilijkheden die voorafgingen aan de opname. Sta daar bij stil. Voel ook wat je nu nodig hebt. Zorg dat je batterij is opgeladen tegen dat hij terug naar huis kan komen. Wees er ook open over tegenover hem. Hij is ziek en het is naar dat hij moest opgenomen, maar jij wordt ook ziek als je niet om begrip en erkenning vraagt voor wat jij al die tijd hebt opgebracht. Anders wordt het straks een verwijt, of schuldgevoel en daar hebben jullie allebei niks aan. Goede moed. Het ligt niet aan jou. Het is gewoon een moeilijke situatie waarin jij ook hulp nodig hebt!
   nele

   Beantwoorden
3. kelly

   10 februari 2016

   bespreek je gevoel met je vriend, geef aan dat je je daar niet goed voelt op die plek, miss kunnen jullie ook samen naar buiten of iets gaan drinken hoef je niet binnen te blijven in die kliniek. bij mij was dat toch zo, als bezoek uur was mocht je naar cafetaria of even samen gaan wandelen ofzo, stel het daar voor. een nee heb je een ja kan je krijgen, succes

   Beantwoorden
4. Nicolas

   31 januari 2016

   Gewoon blijven bezoeken zeg ik. De bezoekjes van mijn familie hebben mij enorm gesteund, ook al had ik soms geen zin in visite. Denk aan lang termijn en help hem bij het herstel, zou ik zeggen..

   Beantwoorden
5. Marie

   28 januari 2016

   Je vriend is ziek en zit in een setting waar je je makkelijk eenzaam voelt. Als je een beetje menselijkheid hebt, ga je hem regelmatig bezoeken. Liefst met een presentje. Het is nu niet het moment om hem te verwaarlozen. Je moet jezelf voorhouden dat dit op lange termijn je tot niets verplicht. Maar als je een beetje sociaal bent, is het nu hét moment om dat voor een naaste te tonen. Enkel als hij effectief aangeeft dat hij je bezoekjes niet waardeert of agressief is mag je de visites verminderen of zelfs annuleren. Het is nu niet het moment om hem alleen te laten, dat zal zijn herstel niet bespoedigen. Ik heb zelf meerdere opnames gehad en was zeer blij met bezoek en kon zo beter contact met de werkelijkheid terugwinnen.

   Beantwoorden
6. wil

   27 januari 2016

   Niet liegen! Eerlijk bespreken wat je voelt. Dan kom je vanzelf tot een oplossing! Sterkte en veel succes!

   Beantwoorden
7. Chiel van Peperstraten

   27 januari 2016

   Je houd van je vriend! Je reactie lijkt me heel verklaarbaar na deze moeilijke en drukke tijd. Geef jezelf rust en ga hulp zoeken bij een dokter of psycholoog. Leg je probleem aan hen voor zij kunnen je goede raad geven die jou help met je gevoel om te gaan. Niet te lang mee wachten anders maakt schuldgevoel het alleen maar moeilijker. Uit liefde voor je vriend en voor jezelf.

   Beantwoorden
8. esther

   27 januari 2016

   Ligt er natuurlijk aan op welke afdeling hij zit, of hij vrijheden heeft en dat soort termen.
   Je zegt veel van hem te houden, maar dit is misschien niet de laatste keer dat hij opgenomen wordt.
   Voel je je niet thuis tussen de mensen die daar verblijven en zie de rotzooi die daar is?
   Ga er maar aan wennen, (deze) mensen zijn overal. Zelfs in de rij voor de kassa.

   Wat ik je zou adviseren is om een gesprek met je vriend hierover te hebben en open te zijn naar hem en jezelf.

   Sterkte en succes!

   Beantwoorden
9. Cacey

   27 januari 2016

   Heb je geen zin om naar hem toe te gaan? Of vind je het niet prettig om in de kliniek te zijn? In het eerste geval zou ik dat met hem bespreken en bv. aangeven dat je eerst even tot rust wil komen. In het tweede geval zou ik kijken of ik hem elders kan ontmoeten. Toen ik opgenomen was, ging ik vaak een wandeling maken met mijn bezoek. Dat was voor mij en hen fijner dan bezoek op de afdeling.

   Beantwoorden