Daan vertelt over zijn ervaringen met dwangmedicatie in de GGZ. Zijn verhaal toont hoe gemakkelijk ingrijpende beslissingen soms genomen worden en welke gevolgen dat heeft voor iemands leven. Het benadrukt dat de menselijke maat verdwijnt zodra dialoog ontbreekt.
Jim van Os publiceerde op de dag van mijn schrijven een blog, waarin hij een beeld schetste van het proces wat je kan doorlopen in de GGZ. En ook dat die benadering aan kritische vragen onderhevig zou moeten zijn. Zelf kreeg ik mijn Aktiprol in de periode van een zogeheten ‘rebound’ nadat ik afbouwde van mijn eerste jaren Clozapine. Deze conclusie trok ik zelf na het inwinnen van artikelen op Psychosenet. Maar bovenal ook door de redelijkheid die destijds in mijn gedachten zat, met terugwerkende kracht te onderwerpen aan mijn eigen redenering. En daarnaast de risico’s die er voor mijn omgeving waren in een context te plaatsen.
Buitensporige apps en een fantasierijke e-mail
In 2022 werd ik op dwangmedicatie gezet door de GGZ na het versturen van een paar buitensporige apps en een fantasierijke e-mail richting een zorgmedewerker. Ik had op verzenden gedrukt en drie kwartier later stonden er twee verpleegkundigen (en zes agenten toen de deur dicht bleef) met medicatie voor mijn neus. Behalve over de inname van medicatie werd er niet gepraat. Niemand vroeg wat er in mij omging, niemand gaf mij de kans mijn eigen context daarin aan te brengen. Een gesprek was niet aan de orde.
Na twee jaar langzaam afbouwen was ik binnen veertien dagen terug bij af. Als ik filosofeer over mijn leven, paden en ideeën, dan komt vaak het gevoel om de hoek kijken dat ik in ieder geval zonder kon. Ik ben nu niet alleen op abjecte wijzen miskend in mijn positie als hulpbehoevende cliënt. Mijn complete lijf is alweer drie jaar ingesteld op een zwaar medicijn. Als je dat zelf zou voelen, zou je weten dat een juridisch pad eerder zou verergeren dan verbeteren in mijn situatie.
Een sterk fundament gelegd voor vele pijnlijke ervaringen
Een echte verlaging van medicatie heeft bij mij nooit een eerlijke kans gekregen. De beslissing die de psychiater en zeker de verpleging heeft genomen, door te sederen en niet te praten, zijn diep beschadigend voor mij geweest. Terugkijkend op die periode is er een sterk fundament gelegd voor vele pijnlijke ervaringen die volgden uit verwoede afbouwpogingen die zinloos bleken.
Na het zorgvuldig reduceren van de Clozapine, ontstond er door het gemak waarmee ik dwangmedicatie kreeg ongevoeligheid vanuit mijzelf richting de behandelaar, in praktische zin een roekeloosheid om maar weer dicht bij mijzelf uit te komen zonder dwangmedicatie van de GGZ. En zacht gezegd faalden die pogingen.
De casus komt waarschijnlijk niet in het jaarverslag
Ik vind het kwetsend hoe er met mij omgegaan is. Maar bovenal pijnlijk hoe er over míj gedacht is. Mijn naasten zagen in dat deze uitkomst vooral voor de ontvanger van de berichten en e-mail heel prettig was. Alhoewel ik haar in woorden die niet misstonden duidelijk heb gemaakt dat zij een boom in kon met haar aangedragen oplossing. Aangezien mijn beschreven casus waarschijnlijk niet in het jaarverslag van de GGZ terecht zal komen, deel ik hem graag hier. Overigens maak ik die keuze niet gebaseerd op rancune. Maar omdat er elk jaar meerdere periodes zijn op deze site en het forum waarin dit soort berichten weer in een hoge frequentie opkomen: het ene verhaal nog schrijnender dan het andere.
Als iemand binnen het systeem dit leest en denkt er vanaf te kunnen zijn met zijn of haar conclusie dat ‘fouten maken menselijk is’, ben ik bereid een dagdosering pillen met diegene te delen.
Meer lezen van Daan van den Wijnengaard?
Meer lezen over Medicatie en Hulpverlening?
- Medicatie afbouwen: hoe pak je dat aan? – Info PsychoseNet
- Elias over zijn ervaringen met psychose, medicatie, hulp en herstel
- Medicatie afbouwen met taperingstrips – Info PsychoseNet
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Vereniging Afbouwmedicatie
De Vereniging Afbouwmedicatie is te allen tijde bereikbaar om met je mee te denken. Ook als je vragen hebt over deelbaarheid van pillen of andere praktische vragen rondom het afbouwen van medicatie.
Mail je vraag naar: info@verenigingafbouwmedicatie.nl
3 reacties op “Een intens maar kort genot – dwangmedicatie in de GGZ”
“ben ik bereid een dagdosering pillen met diegene te delen.”
Op zich een aardig idee. Ik zelf heb weleens pillen genomen toen ik stabiel was om het effect van de pillen zelf “pur sec” te ervaren.
Uit onderzoeken is gebleken dat dwang in de zorg op termijn altijd slechte resultaten oplevert.
Nog kwalijker is dat er binnen de psychiatrie nooit wordt onderzocht om welke reden iemand verward raakt. Er is totaal geen aandacht voor geïnduceerde psychoses. Mensen kunnen “koffie met instrumentarium” voorgeschoteld krijgen en door de toegevoegde stofjes volledig “van-de-wap” raken. Er bestaat bovendien vergiftigde chocolade, toxische melk, noem maar op. En met rode wijn en rode port is het ook oppassen geblazen, als een of andere leukerd daar iets in mietert. Pas op! Pas op in de horeca, pas op in kantines en laat nooit jouw drankje alleen op tafel achter! Blijf erbij en bewaak het goed. De gebruikte stoffen door deze maffiosi en rechts-extremisten variëren van hallucinerende tot deprimerende. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!
In geval van vergiftiging is het goed om zoveel mogelijk water te drinken, dat verdunt. Daarna veel rust nemen, in bed gaan liggen met verduisterde ramen. Geluid van radio of televisie mijden. Stilte en rust is de beste remedie. En acetylsalicylzuur innemen, dat is aspirine. Tot de geïnduceerde klachten werkelijk helemaal over zijn. Je gaat door een hel, maar de hel van een gesloten kliniek en dwangzorg is nog vele malen meer ellendig!
Ik weet niet helemaal of ik mij op mijn gemak voel bij U als boodschapper. Maar inhoudelijk heeft u een aantal rake adviezen.