Hallo!
Mijn broer lijdt al enige jaren aan depressie. Om heel eerlijk te zijn kan ik me geen tijd meer herinneren dat hij niet depressief was. Hij heeft ook in het verleden een psychose gehad, waarvoor hij volgens mij nooit is behandeld. Hij is ook erg intelligent, hypergevoelig en heeft een vorm van autisme. Hij heeft een aantal traumatische ervaringen gehad die hij naar mijn idee nooit goed heeft verwerkt.
Ik maak me erg veel zorgen om hem. Hij is meer dan een jaar geleden werkloos geraakt en heeft na een aantal maanden WW-uitkering niet meer voldaan aan zijn sollicitatieplicht waardoor hij al vijf maanden geen enkel inkomen meer heeft. Ik heb hem in het begin geholpen met het afbetalen van de schulden die hij had opgebouwd, met het idee dat hij zijn huis zou verkopen om nog verdere schulden te voorkomen. Dat heeft hij echter niet gedaan en is doorgegaan met het maken van nieuwe schulden.
Ik heb hem meerdere malen gevraagd om hulp te zoeken, maar naar zijn eigen zeggen is zijn probleem dat de maatschappij hem niet accepteert. Hij besteedt zijn dagen aan het schrijven van berichten op social media over samenzweringen en lijkt geen pogingen meer te doen om werk te vinden of uit zijn situatie te komen. In de tussentijd beklaagt hij zich wel over het gemis van zijn zoon die hij sinds twee maanden niet meer mag zien van zijn ex-vriendin.
Hij heeft meerdere malen gezegd dat hij het leven niet meer ziet zitten en dat maakt me bang. Zijn situatie lijkt uitzichtloos, vooral omdat hij zelf niet in staat lijkt te zijn om hulp te vragen. Hij is wantrouwend en naar mijn idee ook bang om zijn gevoel van zelfstandigheid op te geven. Zijn beeld is dat wanneer hij hulp zoekt, de overheid hem tot zijn slaaf zal maken en hij slavenarbeid zal moeten doen om te mogen bestaan.
Ik weet niet hoe ik hem moet helpen of waar ik goed aan doe. Ik breng hem soms eten, zodat hij in ieder geval niet verhongert. Maar ik woon op 2,5 uur rijden van hem en ik weet niet of ik hem hiermee accommodeer in een ongewenste situatie.
Het liefst zou ik willen dat hij gedwongen werd opgenomen, goed onderzocht en behandeld, en dat tegelijkertijd een gezagvoerder zich over zijn schulden zou ontfermen. Ik weet alleen niet of ik hem zomaar kan laten opnemen en of ik daar goed aan doe. Ik hoor graag uw advies. Ik ben bang dat hij anders zijn huis verliest aan de bank, met nog meer schulden komt te zitten en er nooit meer uitkomt en daarom zichzelf wel iets aan zal doen.
