Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Hoe kunnen wij onze broer helpen wanneer onze vader komt te overlijden?

Vraag

Mijn broer van midden vijftig heeft 30 jaar gelden een psychose gehad. Hij is toen opgenomen geweest en sindsdien gebruikt hij medicijnen (momenteel aripiprazol) en is de situatie redelijk onder controle.

Hij heeft periodiek contact met een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Hij is nooit uit huis gegaan, hij woont op dit moment samen met mijn hoogbejaarde vader.

Waar hij niet goed tegen kan is teveel druk en veranderingen. Aangezien mijn vader niet het eeuwige leven heeft bestaat de kans dat mijn vader op enig moment zal overlijden. Dit lijkt mij een zeer grote verandering voor mijn broer.

De vraag is wat wij (mijn andere broer en ik) in die situatie kunnen doen (of juist niet doen) om mijn broer in rustig vaarwater te houden?

Mijn gedachten gaan uit naar hem niet (veel) alleen te laten in het begin, en misschien zijn medicatie tijdelijk opschroeven. Maar wellicht heeft u ander dan wel aanvullend advies.

Ik verneem het graag,

Bij voorbaat dank.

Antwoord

Beste F.,

Dank voor je vraag, goed dat jullie vooruit denken! Ik denk aan de volgende dingen:

  1. Als het enigszins mogelijk is zou ik proberen hem voor te bereiden op wat gaat komen. Ja, dat brengt stress, maar het vermindert ook de stress als het moment werkelijk daar is. En het geeft de mogelijkheid van anticipatie, inclusief anticipatoire rouw.
  2. Ik denk dat het belangrijk is om zowel de Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige als je vader hierbij te betrekken, dat biedt meer mogelijkheden. Ook eventuele andere significant others zou ik hierbij betrekken.
  3. In die gesprekken zou ik erachter proberen te komen wat hij dan het liefste zou willen. Ook al is het voor hem misschien moeilijk om over te reflecteren, het zal wellicht toch iets in gang zetten van een proces van denken over opties en mogelijkheden.
  4. Ik zou niet de medicatie veranderen want dat kan hem net zo goed slechter maken door toename van bijwerkingen of verstoring van het dynamische en vaak precaire chemische evenwicht dat is ontstaan in het brein, naar aanleiding van jarenlange exposure aan medicijnen waarvan we de langetermijneffecten niet begrijpen.

Zoiets?

Dank voor de betrokkenheid bij het lot van je broer!

Groet,

Jim

Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 50-65
Beantwoord door: Jim van Os op 6 december 2021

Gerelateerd

Meer over

Naasten
Psychosegevoeligheid

Lees ook