Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Is het vereist om bij een bipolaire stoornis naast stemmingsstabiliserende middelen ook antipsychotische middelen te gebruiken?
Ik heb geen psychotische klachten noch stemmingswisselingen en heb sterk het idee dat ik overbehandeld wordt. Ik heb hier onvrede mee.
Beste K,
Dank voor je vraag.
Het is zeker niet zo dat er bij een bipolaire stoornis naast een stemmingsstabilisator ook een antipsychoticum moet worden voorgeschreven, ook niet als de diagnose ‘schizoaffectief’ is gesteld.
Waarschijnlijk gaat de voorschrijver en van uit (gegeven het feit dat je nu niet psychotisch bent) dat het antipsychoticum helpt om een nieuwe psychotische episode te voorkomen, en dat de stemmingsstabilisator helpt om een nieuwe stemmingsepisode (manisch of depressief) te voorkomen.
Op zich kan dat een goede gedachte zijn, maar het is natuurlijk eleganter om te proberen om met 1 middel, bijvoorbeeld een stemmingsstabilisator, zowel een nieuwe psychotische episode als een nieuwe stemmingsepisode te voorkomen. Dit kan, want psychose en stemming zijn nauw met elkaar verwant: voorkom je de een, dan voorkom je vaak ook de ander.
Soms werkt 1 middel niet en heeft iemand ook 2 middelen nodig. Dit is een kwestie van ’trial en error’.
De vraag bij jou is dus: is er geprobeerd om de bipolaire kwetsbaarheid te reguleren met slechts 1 middel (bv een stemmingsstabilisator) en bleek toen duidelijk dat dat niet goed hielp? En is het sinds het antipsychoticum werd toegevoegd duidelijk beter gegaan met het voorkomen van nieuwe episodes?
Ik zou deze vragen kritisch met de voorschrijver bespreken en kijken waar je in het kader van ‘samen beslissen’ op uit komt.
