Beste Ralph,
Ik heb hier een vraag, mijn vader van 55 jaar vertoont het afgelopen jaar steeds raarder gedrag.
Eerlijk gezegd kan het meer een aftakelingsproces genoemd worden. Hij heeft nergens meer zin in, niks is goed genoeg, altijd ontevreden.
Hierbij is de laatste maanden gekomen dat hij zich depressief opstelt, hij is altijd een soort van verdrietig en vermoeid, ook als er niks is gedaan.
Wij hebben meerdere malen aangeboden hem te helpen zoeken naar hulp, waar hij niet voor open staat. Hierbij heeft zich ook een ernstig alcohol probleem ontwikkelt, hij drinkt zo ontzettend veel dat hij dan dingen zegt, die niet meer terug zijn te nemen.
Vrienden zijn allemaal niet goed genoeg, die vertonen allemaal vreemd gedrag dus zondert hij zich af. En als het dan weer zo ver is dat hij zo uitermate veel gedronken heeft, dan komen dingen als ‘ik kan niet meer’, ‘ik wil niet meer’, ‘het is genoeg geweest’.
Hiervan schrikken wij dan natuurlijk enorm, iets wat ik dan niet wil laten merken, maar uiteraard zit ik er dan wel mee. Ik weet niet meer zo goed wat ik doen, gezien hij niet open staat voor hulp, hij begint een gevaar voor zichzelf te worden en de negatieve gedachten die hij met zich meedraagt.
Als gezin vallen we hierdoor steeds meer uit elkaar, gezien mijn zus en ik beiden al uit huis zijn. Ik woon nu tijdelijk bij hun en ben geschrokken door de huidige situatie. Ik vraag me dan ook af of misschien een gedwongen opname de oplossing zou kunnen zijn.
En hoe dit dan ook in zijn werk zou gaan, gezien dit niet vrijwillig zou gaan. Help mij alsjeblieft voordat het te laat is.
