Bij mijn moeder, 69 jaar is negen jaar geleden de diagnose bipolaire stoornis gesteld. Na een depressieve psychose is zij na een langdurige opname gestart met medicatie: veel medicatiewisselingen: lithium, depakine, rivotril, seroquel, haldol, momenteel aripiprazol.
Vele ECT behandelingen verder is zij van een ontzettend sportieve moeder veranderd in een moeder die vorige week in een verpleeghuis is opgenomen en tot niets meer in staat is, in een rolstoel apathisch voor zich uitstarend, de dagen stilletjes uitzit. We hebben een second opinion gehad, met als uitkomst hetzelfde beleid als was afgesproken.
Mijn vraag of eigenlijk noodkreet, is er nog iets mogelijk wat de moeite waard zou zijn om te proberen?
Antwoord
Dat is een triest verhaal. Het is natuurlijk wel de vraag of de toestand van je moeder zoals je die schetst geheel toe te schrijven is aan een bipolaire stemmingsstoornis, of dat er ook andere problematiek speelt, zoals een beginnende dementie, de ziekte van Parkinson, of een andere neurologische aandoening.
Bij een stemmingsstoornis die op latere leeftijd ontstaat (bij jouw moeder dus rond haar 60e?) kan ook een neurologische component een rol spelen. Je zou eens met de psychiater die je moeder behandelt moeten bespreken of daar aan gedacht is en of dat onderzocht is. Iets anders is de dosis van de medicatie.
Als een antipsychoticum zoals aripiprazol wat hoog gedoseerd is, kun je daar ook nogal apathisch van worden. Bespreek ook dat eens met de psychiater, soms heeft het voorzichtig wat verlagen van de dosis een goed effect.
Vriendelijke groet, Ralph Kupka
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 46
Beantwoord door: Ralph Kupka op 29 mei 2019
