Mijn zoon is twee weken geleden na een crisis opgenomen geweest. Na een week werd de IBS niet verlengd. De diagnose is schizofrenie.
Hij heeft een HBO opleiding gevolgd en was een tweede opleiding gestart. De therapeuten twijfelen nu aan zijn cognitieve vermogens en denken misschien zelfs aan autistische trekken. Hij communiceert weinig op dit moment en leeft nogal op zichzelf. Kan het zijn dat de cognitieve vermogens achteruit gaan? Ik zie wel concentratie problemen. Ik maak me zorgen over of hij nog goed zal functioneren in de Nederlandse maatschappij. Welke hulp kan hij het beste krijgen om aan het werk te kunnen? Hij begint langzaam het besef te krijgen dat hij ziek is.
Veel gezochte termen
De PsychoseNet Kennisbank
Beantwoord door
Auteur
Jim van Os
Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Wat helpt mijn zoon, die opgenomen is geweest, om weer aan het werk te kunnen?
Vraag
Antwoord
Het beste is om een baseline neuropsychologisch onderzoek te doen, zodat we weten hoe het staat met dingen als concentratie en geheugen, iets waar veel mensen met psychosegevoeligheid last van hebben, mede door de medicatie, maar ook door de psychosegevoeligheid zelf.
Vervolgens staat hij voor de zware taak om te herstellen in de zin van zichzelf opnieuw moeten uitvinden als iemand met een zekere mate van psychosegevoeligheid en mogelijk beperkingen, maar zonder dat dat wil zeggen dat er niet betekenisvolle doelen zijn die hij kan gaan nastreven, die misschien niet de oude doelen zijn maar die wel hem een betekenisvol en zinvol leven kunnen bieden. Vaak zitten jonge mensen met een psychosegevoeligheid in deze fase in een sombere periode van zichzelf afschrijven en het geloof dat ze nooit meer de oude kunnen worden en dat het leven niets meer te bieden heeft. Herstel van perspectief is dan geboden – vaak met hulp van een herstelwerkgroep gerund door mensen die dit ook hebben meegemaakt en zichzelf opnieuw hebben uitgevonden.
Dus: het is meer dan cognitieve vermogens alleen!
Groet Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 55
Beantwoord door: Jim van Os op 15 maart 2020
Beantwoord door: Jim van Os op 15 maart 2020
