Een mooie bijdrage van Rogier, die eerder dit blog schreef. Over aanwezigheid, afwezigheid en over de leegte.
Waarom ik altijd deels afwezig was
Terwijl ik er wel was?
Ik heb er nooit echt kunnen zijn
Niet in mijn volledigheid
Niet met mijn hele ziel en zaligheid
Ik wist het eerst niet maar
Ik was de tussenruimte
De leegte
Een deel van mij was weg.
Dit deel van mij was de afgescheidenheid
Het zat tussen iets en niets in
Tussen de nul
En de een.
Het was het grijs tussen zwart en wit.
Het was de afstand
Eigenlijk was het gewoon.
Zie maar eens een onzichtbaar deel van jezelf te identificeren.
Het was een dagtaak.
Het bleek mijn reis. Mijn avontuur. Mijn weg.
Ik ben ook altijd al het andere geweest
de rest, de overige getallen
Al het andere bestaan.
Dit had ik me nooit eerder gerealiseerd.
Man man man.
Wat was ik zoekende,
Een dolende ziel.
Ik zocht altijd naar de ander.
En ik vond na lang zoeken mijn complete zelf.
Nu weet ik dat ik alles ben
En dat ik hier altijd al ben geweest.
Tegelijkertijd ben ik niets
En ook dat ben ik altijd al geweest.
Dus ik besta.
En ik besta niet.
Ik herhaal dit voor mezelf
Om het steeds dieper in te laten dalen:
Ik ben er altijd al geweest.
En toch bestond ik nooit
Hoe vreemd.
Dit kan je eigenlijk niet begrijpen.
Hoe wonderbaarlijk.
Het leven is een groot wonder
Een magisch concept.
En dit hele verhaal gaat niet alleen over mij.
Maar het geldt precies zo voor jou.
Kijk, ik ben maar gewoon ik
Een constructie van materie en niet materie
Jij bent gewoon jij
Een constructie van materie en niet materie
En samen zijn wij.
Wij zijn en maken samen de werkelijkheid
met alles daarin
Het is de waarheid.
Het is alles en niets.
En alles daartussen.
Als stuurloze ‘psychoticus’ en stuurvaste ‘psychonaut’ leef ik midden in een verwarrende wereld een fragiel én krachtig bestaan.
Ik ben de constante en de verandering in een.
Ik leef een leven met lijden, zonder te hoeven lijden.
Geestelijk lijden is uiteindelijk een keuze. Hoe neem je de werkelijkheid waar? Wat geloof je? Geloof je je gedachten?
Onze gezamenlijke wereld.
Wordt gevormd door aantrekken en afstoten.
Door vasthouden en loslaten
Van zoeken en vinden
Komen en gaan
Samensmelten en uit elkaar vallen.
Ik leef nu in liefde en vertrouwen
Ik omarm mezelf
Met al mijn angsten en demonen.
Ik val in elkaar
Ik snak naar verbinding, naar herkenning.
Ik ben leven, verandering, en levensenergie.
Ik val ook uit elkaar
Ik snak naar alleen zijn, mezelf opnieuw opladen
Ik ben ook de ontbinding, de dood
Ik ben onderdeel van de natuur.
Ik ben een cyclisch proces.
Ik zit tussen een psychose en ‘normaal’ denken in.
Ik ben de overgang
Het tussenstukje
De missing link
En alles eronder en erboven
Alles eromheen.
Alles ertussen.
Ik ben alles en niets tegelijkertijd
Elk moment.
Ik ben verandering
Ik ben de tijd
Het ultieme besef
Ik ben een grote ervaring
Ik ben als een droom
Fluide, betekenisvol en betekenisloos tegelijkertijd.
Ik heb gedacht dat ik God was.
En ik maar blijven puzzelen.
En maar denken.
En nog steeds kan ik niet stoppen met denken. Al kan ik er wel met een afstand naar kijken. Ik kan nu anders denken.
Het grootste gevecht voerde ik niet met de ander of mijn omgeving.
Het grootste gevecht had ik met mezelf.
Ik heb me overgegeven.
Het is goed zo. Vrede in mij.
Macht over donker en licht is moeilijk te hanteren. De verleiding tot misbruik is groot. Het ego wil trippen. Maar het kan gemuilkorfd worden!
Hoe zou de wereld eruit zien
Wanneer iedereen vrij van oordeel zou zijn en vrij zouden kunnen waarnemen
Hoe zouden we elkaar zien
Hoe zouden we elkaar ontmoeten?
Opdat alle mensen krijgen wat ze willen krijgen.
Opdat mensen die dat graag willen tot het ‘ultieme’ besef mogen komen.
Opdat iedereen het strijden mag opgeven en er een einde komt aan ons lijden.
Ik wens iedereen een open vizier op de werkelijkheid. En begrip van deze woorden of dat ze een zaadje planten voor verdere bewustwording!
Foto van Pexels
Meer lezen over bijdragen?
Geef een reactie