Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Rianne Levi

Rianne Levi werkt als ervaringsdeskundige, 3 principe facilitator en IZR practitioner. Voor meer informatie kun je de website van Rianne raadplegen.

Rianne heeft ook een boek geschreven: Gestreept door het leven. Dit is gratis te downloaden van de website denkpunt.nl.

De verbinding met het hart – over richting in de psychiatrie

Rianne - De verbinding met het hart

Rianne schrijft dat de psychiatrie meer naar haar hart mag luisteren en uit het hoofd mag komen. Mensen krijgen onbewust overduidelijk de boodschap ‘niet gewild’ ‘niet geliefd’ ‘niet beschermd’. De verbinding met het hart mist.

Ik luisterde de podcast van Jim van Os en Sander en dacht ‘jemig wat zit de psychiatrie eigenlijk vast in het hoofd, ze is de connectie met het hart verloren’. Wat aardig hilarisch is aangezien ze denkt expert te zijn wat de psyche betreft. Ik denk dat er veel mooie en goede kennis is, bruikbare tools, maar ook een hoop vanuit het hoofd.

Er wordt door veel mensen gedacht dat de labels en DSM-classificaties de oorzaak zijn van gedrag of ‘problemen’

Maar enkel zijn ze een beschrijving van criteria van gedrag. Als je daar aan voldoet dan heeft het een naam. Waar je eigenlijk niet veel aan hebt. Ik wil er toch weer even op wijzen dat alles is bedacht, wat helemaal niet goed of fout is. Maar we hebben echt de vrijheid zelf te geloven wat waarheid is. In de middeleeuwen noemde men bepaalde mensen gewoon ‘de duivel’ of ‘bezeten’ en later werden deze labels uit de DSM ‘bedacht’. Eigenlijk zijn ze nooit bedoeld om ze zo te gebruiken als ze nu worden gebruikt.

De mens en zijn kennis is in ontwikkeling. Kennis en de dingen die we bedenken zijn niet statisch, ze zijn in beweging. Wat nu misschien iets is, is over 50 jaar misschien niets. Zo kan een mens 4 opleidingen hebben gedaan en mooie titels hebben maar het is geen garantie dat de kennis is geïntegreerd en geen garantie dat het jou gaat helpen. Er kan ook een buurvrouw zijn zonder opleiding die je eigenlijk beter helpt dan wie dan ook. De vraag luid is de kennis, (het hoofd) in verbinding met het hart?

In mijn boek schreef ik ‘anorexia bestaat niet, ik heb haar bedacht’

In de klinieken waar ik mijn jeugd heb doorgebracht werd regelmatig gezegd ‘het kan iedereen overkomen’ alsof het uit de lucht een bacterie was, die jou zomaar ineens een eetstoornis kan geven of depressie. Ik zie een nieuwe beweging in gang komen waar PsychoseNet zeker onderdeel van is. Een mensgerichte beweging waar veel meer oog komt voor trauma en complex-trauma.

Terug naar mijn eetstoornis. Ik had die ergens voor nodig ze was een overlevingsstrategie ze dempte de pijn van traumatische ervaringen. Het was een ‘Nee’ beweging tegen eten, maar dit ‘Nee’ was eigenlijk voor iets anders. Ook automutilatie of suïcide-pogingen zijn overlevingsstrategieën, ze fungeren om de pijn van het trauma niet te hoeven voelen.

Wat ik mooi vond aan de podcast dat Sander zo zijn best heeft gedaan de psychiatrie te wijzen op mensenrechten

Ik weet dat de regels rondom separeren nu veel strenger zijn dan vroeger. Destijds werden mensen/jongeren rustig 2 weken gesepareerd, ik heb het zelf ervaren en gezien. Maar als ik de berichten over gesloten jeugdzorg mag geloven, is het eigenlijk nog niet veel verbeterd ondanks de strengere regels. Volgens mij gaat het hier over een verlies van verbinding met het hart en enkel maar handelen vanuit protocollen. Vanuit mijn hart ervaar ik het als ondraaglijk mensen op te sluiten die eigenlijk bijna altijd slachtoffer zijn. Deze mensen worden opnieuw getraumatiseerd. En krijgen onbewust overduidelijk de boodschap ‘niet gewild’ ‘niet geliefd’ ‘niet beschermd’. Een kind opsluiten in een kast zouden we ook geen liefde of bescherming noemen.

‘Niet gewild’ ‘niet geliefd’ en ‘niet beschermd’ vormen de traumatrias zoals Dr Franz Ruppert dat beschrijft, de kernpijn van veel trauma

Hij is ook de grondlegger van het traumamodel om te spreken over gezonde deel, traumadeel en overlevingsdeel.

Mensen hebben een bijzonder vermogen om zich af te sluiten of emotieloos te handelen. We kunnen kijken naar beelden van oorlog of ongelukken zonder dat het ons emotioneel raakt. Wat denk ik een overlevingsstrategie is, een manier om pijn buiten ons te houden. Wat in het moment misschien ook nodig is en handig. Maar niet als we hierin verstarren of ons gaan afsluiten. Als we ons hart openen en onze medemens zien, hebben we draagkracht nodig om de pijn en verdriet er te laten zijn. Er is bedding nodig om deze heftige emoties te laten doorstromen. Het gezonde deel. Iedereen heeft een gezond deel, dat is de kern van heelheid in ons allemaal waar ik eerder over schreef. Een pammetje is automatisch de boodschap dat er geen ruimte is voor deze traumapijn, (dempende werking) afleiding zoeken of positieve gedachten geven ook geen ruimte. Het zijn allemaal strategieën om maar niet naar het traumastuk te gaan waar het werkelijk over gaat.

Durft de psychiatrie de verbinding met haar hart weer te gaan maken?

Of is ze afgesplitst van haar eigen traumagevoelens? Blijft ze in haar hoofd omdat echt voelen te moeilijk is? Ik hoop dat we de reis naar binnen durven maken, de reis naar het hart. ❤️ Alles wat ik schrijf is vanuit mijn subjectieve manier van kijken gevormd door mijn gedachten, bewustzijn en ervaringen, zoals iedereen zijn subjectieve manier van kijken heeft. Wat ik schrijf is niet statisch, het is bewegend en er zijn altijd uitzonderingen.  Rumi schreef het zo mooi ‘beauty is in the eyes of the beholder’. Als de psychiatrie stoornissen ziet dan is ze zelf de ‘beholder’ van dat alles.

Afbeelding: pixabay free, elisaRiva

Reacties

5 reacties op “De verbinding met het hart – over richting in de psychiatrie”

  1. Jos Raaphorst

    Beste Rianne,

    iedere client heeft goede en/of slechte ervaringen met psychiatrische zorg.
    Zolang hulpverleners niet (precies) weten wat bij de client de oorzaak is van zijn stoornis of psychiatrische ziekte,
    kan men moeilijk een gepaste behandeling toepassen.
    Volgens mijn inzicht en ervaring, heeft iedere client te maken in meer of mindere maten met ‘Emotionele verwaarlozing’.
    Onder emotionele verwaarlozing versta ik: niet voldoende geleerd van jezelf te houden,
    niet voldoende geleerd jezelf te waarderen,
    niet voldoende geleerd jezelf te respecteren,
    niet voldoende geleerd jezelf te accepteren,

    Niet voldoende geleerd om met bepaalde emoties om te gaan zoals: stress, angst, frustratie en afwijzing.
    En niet voldoende geleerd om je grenzen naar jezelf en anderen aan te geven waardoor je over je grenzen gaat.

    Emotionele verwaarlozing volgens mijn definitie bepaald je draagkracht, en bepaalt wat je aan kunt in het leven.

    Het belangrijkste medicijn wat men als client zou moeten krijgen in de psychiatrie is ‘Hoe leer ik van mezelf houden!’.
    Daarbij dienen eveneens de Sociaal Psychologische factoren ofwel draaglasten van de client aangepakt worden.

    Momenteel ben ik met een boek bezig waarin mijn hele Herstelverhaal met Schizo-affectieve stoornis wordt belicht met de bijbehorende Sociale, Psychische, Biochemische en Geestelijke factoren.

    Het manuscript is goed ontvangen bij 3 psychiaters en een wetenschappelijk medewerkster van het Trimbosinstituut.
    Wordt vervolgt.

    Rianne voor mij is het belangrijkste antwoord op je flog voor ieder mens; ‘Leer van jezelf en medemens te houden!’

    Bedankt voor je flog,
    Groetjes,

    Jos Raaphorst

    1. martine

      Wat geeft u een mooie beschrijving! En u slaat de spijker op zijn kop!

      Ik doe veel EMDR bij mezelf voor opgelopen trauma en altijd komt het er weer op neer dat ik van mezelf mag houden. Dat gaat gepaard met over mijn hoofd aaien en mijnhele lijf. Echt een helingsproces. Ik doe dit al meer dan een jaar zeer regelmatig maar ben nog lang niet klaar merk ik.

      Ik ben benieuwd naar uw boek!

      1. Jos Raaphorst

        Beste Renee,

        Van jezelf leren houden is een moeizaam proces, zeker als het je niet voldoende is geleerd.
        Wat ik elke dag doe en al jaren doe is voor de spiegel staan en zeggen dat ik van mezelf hou.
        Er komt bij dit proces een bewustwordingsproces op gang, waarbij je stap voor stap meer van jezelf gaat houden.
        Wat mij ook geholpen heeft bij het leren houden van mezelf is voortdurend negatieve gedachten omzetten in positieve gedachten.
        Renee het leven bestaat uit vallen en opstaan, en je zal daarbij voortdurend aan eigenliefde en liefde voor de medemens moeten werken. Maar uit eigen ervaring weet ik dat houden van jezelf je draagkracht verhoogt en het leven een stuk plezieriger maakt.

        1. Jos Raaphorst

          Beste Renee moet Martine zijn.
          Excuses!

  2. Renée van der Veen

    Wat een mooie blog is dit. “Niet geliefd, niet gewenst en niet veilig”, een hele accurate beschrijving van boodschappen die ( onbewust ) worden meegegeven door ons GGZ-systeem. Maar het gaat de goede kant op!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *