Jasper werd al op jonge leeftijd geconfronteerd met pesten, buitensluiting en een diep gevoel van onveiligheid. Daaruit groeide een hardnekkige zelfhaat, niet vanwege wie hij was, maar vanwege hoe de wereld op hem reageerde. Daardoor raakte hij in een depressie, waardoor hij zich radeloos en verloren voelde. In deze blog blikt hij terug op de eenzaamheid van zijn jeugd en zijn zoektocht naar vrijheid en zelfacceptatie.
Heb je Zelfmoord-gedachten? www.113.nl, 0800-0113
Ik schrijf nu terugblikkend op 11 gitzwarte jaren. Alle hoop verloren. Er was een dag waarop ik asgrauw in de spiegel keek en mezelf zag sterven, bijna. Ik bevond me op een gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis in een kleine kamer, met wastafeltje en spiegel, ik was verloren. Kan het slechter? Zoveel angst, zo’n paniek, depressief en radeloos. Mijn familie vertwijfeld. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
Mijn aanpak, mijn emoties
In therapie leerde ik omgaan met mijn emoties. Eerst werkte ik met de 7 basisemoties die ik zelf herkend heb: boosheid, woede, haat, verdriet, angst, blijdschap en dankbaarheid. Telkens weer sprak ik voor mezelf de woorden:
- Boosheid
- Woede
- Haat
- Verdriet
- Angst
En als dit voorbij was:
- Blijdschap
- Dankbaarheid
Zo kwam ik bij de vier basisemoties uit de psychologie: bang, boos, bedroefd, blij. Nu wil ik deze emoties gaan schilderen. Later op de blokfluit gaan uiten. Het mag een mooie, dure blokfluit zijn. Ik draag weer roze en rode en witte kleding, heb alle groene, blauwe en zwarte kleding weggedaan. Paars ook.
Franse folklore en kerstliedjes
Nu luister ik weer muziek. Niet het edele, het klassieke, de tango uit Argentinië of het ruwe, Slipknot en Rammstein. Maar Franse folklore en kerstliedjes (ja, die van Sky Radio, in de zomer, omdat ik zo van Kerst houd en het jarenlang niet heb kunnen vieren omdat ik in de psychiatrie zat). Niet dat ik christelijk ben. Wel gevoelig. En zeg nou zelf, “This year you got me through, the least I can do is thank you”, dat zing ik graag in mezelf. Omdat ik de Vredebrenger ben. In een wereld vol egoïsme, arrogantie en bescheidenheid koos ik ervoor om mezelf te onderzoeken, dieper dan welke leraar dan ook. Basta.
Waar komt het weg?
Ik haatte mezelf omdat ik homo ben. Dat komt omdat ik gepest werd. Op de basisschool voelde ik me onveilig. Er heerste een sfeer van stoer doen en niet van jezelf zijn. Dit was een hard gelag. Van groep 3 tot groep 8 was ik alleen, buitengesloten, geen volwassene die mij begreep, alleen een teddybeer om ’s nachts mee te knuffelen. Hier begon ik mezelf te haten. Om niks. Omdat ik op mannen val. Later ontstond hieruit een vrijheidsdrang die mij spiritueel maakte en mij naar de Verlichting liet zoeken. Ik onderzocht alles wat ik tegenkwam.
Echter, hoe vrijer ik werd, hoe meer mijn verleden mij inhaalde en mijn toekomst bedierf. Tot ik weer daar was, in die eenzaamheid, die leegte, die haat, die afgrijselijke afwijzing jarenlang waardoor je aan alles begint te twijfelen, depressief en radeloos. Wie heeft er nog gelijk? Ik. Maar wie ben ik? En wat wens ik? Ik ben Jasper en ik wens een vriend.
Meer lezen over Depressie?
- Maar je lacht toch nog? – Mae Zaal, Iris de With
- Lezing Jan Mokkenstorm – Hoop doet Leven
- Hoop hervonden – mijn strijd tegen depressie
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de hoofdstukken van PsychoseNet al?
De professionals van PsychoseNet schreven deze hoofdstukken met betrouwbare, hoopgevende informatie.
15 reacties op “Depressief en radeloos – hoe ik vrede vond”
Lieve Jasper,
Dank je wel voor het delen van jouw ervaringen. Vredebrengers, die hebben we nodig! Je bent van ver gekomen, inspirerend om te lezen dat je weer naar muziek kunt luisteren en weer roze, witte en rode kleding draagt. Ik wens je groeiend vertrouwen in jezelf en die vriend komt vanzelf 😉
Liefs Esther
Dankjewel voor je verhaal.
Ik zit ook in een proces om te Helen en een zo goed mogelijk leven te leiden maar je schrijft over je emoties maar hoe zag dat er praktisch uit? Hoe kon je je boosheid en haat omzetten in blijdschap en dankbaarheid?
Mijn zoon (31 jr) heeft een soortgelijk verleden, vanwege zijn autisme is hij gepest en buitengesloten. Met een stevige impact, inderdaad ook een diepe zelfhaat. Hij hoort al jaren stemmen (daar heb je die mongool, die autist weer) en komt hierdoor maar niet op gang in zijn leven. Is erg eenzaam. Trieste situatie.
Nou is er wel “hulp”, die overigens niet altijd goed aansluit, maar toch.
Grote punt en dat is mijn vraag aan Jasper of anderen op dit forum: hoe heb je “de knop omgezet”? Een glimp van hoop gevoeld dat het mogelijk moet zijn om uit dit zwarte gat te komen? Mijn zoon gelooft de stemmen en denkt dat hij een onwaardig wezen is wat eigenlijk niet zou moeten bestaan.
Gebeurt dat op enig moment “gewoon” of was er iemand of iets wat de hoop deed ontvlammen?
PS
Ik ben nieuw op dit forum, als het niet de bedoeling is dit soort vragen hier te stellen, laat het weten s.v.p.
Hoi Paul,
Het antwoord geef je zelf al: hij “gelooft die stemmen”. Dat is de keiharde, pikzwarte pit van de ellende. De oplossing is dat hij INZIET dat er stemmen in zijn hoofd zijn, dat die stemmen er altijd (!) en bij iedereen (!) zijn, en overwegend negatief zijn. Dat is de knop. Niks meer, niks minder.
Weten dat die stemmen er zijn, kijken naar die stemmen, begrijpen dat die stemmen het goed bedoelen (ander onderwerp), maar helaas destructief zijn. Dus je niet identificeren met die stemmen, enige afstand bewaren. Ook niet tegen die stemmen vechten, maar steeds opnieuw beseffen dat ze er zijn: hee, daar is die negatieve stem weer.
Het moeilijke is om dat 365 dagen en nachten per jaar te praktiseren. Als dat niet lukt ook weer die boze stem (stommerd!) niet geloven, alleen observeren, altijd aardig blijven tegen jezelf.
Zie bv blog:
https://www.psychosenet.nl/depressie-is-een-krijsende-aap/
Beste François,
Dank voor je reactie en inzicht. Ja, het pijnpunt aangeven is het antwoord geven….Er wordt in therapie ook wel gewerkt op inzicht, op INZIEN. Dat vraagt echter een rationeel vermogen dat opgewassen is tegen de zwarte, inmiddels diep verankerde gevoelswereld.
Ik weet niet of mijn zoons ratio zo sterk is, heb mijn eigen hoop gezet op “de aanhouder wint”.
Het feit dat er andere mensen zijn met soortgelijke, heftige stemmen problemen doet wél wat. Hij heeft net in therapie een gesprek met een ervaringsdeskundige gehad, ik heb hem je antwoord laten lezen.
We zullen zien, nogmaals dank voor reactie.
Beste Paul,
Je helder geschreven reacties plus dat je de moeite neemt om deze reacties te plaatsen (empathie voor je zoon) plus het feit dat jij zijn vader bent, doet me denken dat er met jouw zoon niet veel aan de hand is.
Misschien iets meer gepest dan anderen, misschien is hij wat intenser dan anderen, misschien niet. Het enige wat er met jouw zoon aan de hand is, is dat jouw zoon denkt dat er met hem iets aan de hand is. Iets, veel, het zit in zijn hoofd en onbewust (!) vergiftigt hij daarmee zijn eigen leven.
Aan wat je schrijft merk ik dat je het helemaal begrijpt. Bovendien ken jij je zoon als geen ander. Misschien beter dan anderen.
Ja, absoluut, de aanhouder wint, nooit, nooit opgeven! (In de tussentijd wel actie ondernemen.)
Hou je taai en succes!
Jou zoon zou echt baat kunnen hebben bij een therapeut die bv het werk van janina fisher en Polyvagaal theorie of ifs gebruikt om te helen. Ik heb dezelfde heftigheid meegemaakt. Het zelf deel is geblokkeerd. Of het denkende brein Oftewel de prefontale cortex staat uit. Je kan niet meer zelf denken dat is uitgeschakeld. Er is echt een andere weg mogelijk. De innerlijke delen die zogenaamde heftig zijn zoals francois het ook benoemd deze worden dan anders bekeken en behandeld. Ik ben 58 en nu pas gaat mijn wereld open. Heel veel sterkte met je zoon!
Niet zogenaamd heftig maar zo heftig. Staat er wat krom.
Ik heb hier een blog over geschreven dat heet “De voordelen van een psychose”. Verschijnt hopelijk over een paar weken (net ingediend, wacht nu op goedkeuring). Ik ben door een hel gegaan en beschrijf in dit blog wat je aan een psychose hebt vanuit de hoop dat het universum niet zinloos is (en lijden dus ook niet).
Ik heb nog een blog geschreven over mijn herstelverhaal, verschijnt hier op 6 augustus in de ochtend.
Het is een drieluik: vrede, liefde en geluk ondanks schizo-affectiviteit en autisme. Er is ook een forum, misschien kun je daar je vragen stellen dan kan iedereen meeantwoorden. Sterkte.
Dank je wel Jasper, ik zie uit naar je blogs. Dank dat je je verhaal, je reis hier deelt. Alle goeds gewenst. En een vriend.
Wat een diep lijden Jasper. Als ik het zo hoor, dan zat je flink vast in de drama driehoek van slachtoffer, dader en redder. In de driehoek van oordeel: 1. Oordeel van de buitenwereld richting jou 2. Oordeel over jezelf 3. Oordeel van jou richting de daders. Wanneer je alle 3 vormen van oordeel weet los te laten door het aan te kijken (van donker/onbewust naar licht/bewust), te erkennen dat het bestaat (acceptatie) en het vervolgens volledig en onvoorwaardelijk vanuit je hart te vergeven (genade), dan geef je jezelf een prachtig kado: bevrijding. Ik wens je een open hart en een hele mooie lieve vriend toe.
Hoi Jasper,
Een mooi en ontroerend blog, bedankt!
Ik herken veel, ben ook gepest en ook homo. Jaren geleden in mijn lotgenoten-groepje van de Depressie Vereniging kwam het emotionele onderwerp pesten ter sprake en wat bleek? Iedereen bleek gepest te zijn op school.
Volgens mij doe je het goed. Die goeie vriend komt wel, maar wees geduldig en kieskeurig. En als-ie komt: wees dan zelf die goeie vriend.
Dag François,
Dankjewel voor je reactie.
Groetjes, Jasper
Geweldig dat je zover gekomen bent Jasper. Ik wens je toe dat je veel van jezelf gaat houden want je bent een dappere weg gegaan. Je verdient een fijne vriend en een mooi leven. Ik gun je dat met mijn hele hart ♥️.
Steeds hetzelfde cirkeltje. Iedere keer haalt het je weer in. Totdat je gaat zien dat je naar die cirkel kan leren kijken. Het zelf deel ontwikkelen is belangrijk met oa compassie en nieuwsgierigheid. En dat is moeilijk! Maar daar begin je te groeien en te accepteren.
Misschien heb je er niks aan maar ik heb een klapper van janina fisher daar vond ik zo helder waar ik iedere keer in beland. Ik beland ook nog vaak in de cirkel maar oefening baart kunst.