Jasper werd al op jonge leeftijd geconfronteerd met pesten, buitensluiting en een diep gevoel van onveiligheid. Daaruit groeide een hardnekkige zelfhaat, niet vanwege wie hij was, maar vanwege hoe de wereld op hem reageerde. Daardoor raakte hij in een depressie, waardoor hij zich radeloos en verloren voelde. In deze blog blikt hij terug op de eenzaamheid van zijn jeugd en zijn zoektocht naar vrijheid en zelfacceptatie.
Heb je Zelfmoord-gedachten? www.113.nl, 0800-0113
Ik schrijf nu terugblikkend op 11 gitzwarte jaren. Alle hoop verloren. Er was een dag waarop ik asgrauw in de spiegel keek en mezelf zag sterven, bijna. Ik bevond me op een gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis in een kleine kamer, met wastafeltje en spiegel, ik was verloren. Kan het slechter? Zoveel angst, zo’n paniek, depressief en radeloos. Mijn familie vertwijfeld. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
Mijn aanpak, mijn emoties
In therapie leerde ik omgaan met mijn emoties. Eerst werkte ik met de 7 basisemoties die ik zelf herkend heb: boosheid, woede, haat, verdriet, angst, blijdschap en dankbaarheid. Telkens weer sprak ik voor mezelf de woorden:
- Boosheid
- Woede
- Haat
- Verdriet
- Angst
En als dit voorbij was:
- Blijdschap
- Dankbaarheid
Zo kwam ik bij de vier basisemoties uit de psychologie: bang, boos, bedroefd, blij. Nu wil ik deze emoties gaan schilderen. Later op de blokfluit gaan uiten. Het mag een mooie, dure blokfluit zijn. Ik draag weer roze en rode en witte kleding, heb alle groene, blauwe en zwarte kleding weggedaan. Paars ook.
Franse folklore en kerstliedjes
Nu luister ik weer muziek. Niet het edele, het klassieke, de tango uit Argentinië of het ruwe, Slipknot en Rammstein. Maar Franse folklore en kerstliedjes (ja, die van Sky Radio, in de zomer, omdat ik zo van Kerst houd en het jarenlang niet heb kunnen vieren omdat ik in de psychiatrie zat). Niet dat ik christelijk ben. Wel gevoelig. En zeg nou zelf, “This year you got me through, the least I can do is thank you”, dat zing ik graag in mezelf. Omdat ik de Vredebrenger ben. In een wereld vol egoïsme, arrogantie en bescheidenheid koos ik ervoor om mezelf te onderzoeken, dieper dan welke leraar dan ook. Basta.
Waar komt het weg?
Ik haatte mezelf omdat ik homo ben. Dat komt omdat ik gepest werd. Op de basisschool voelde ik me onveilig. Er heerste een sfeer van stoer doen en niet van jezelf zijn. Dit was een hard gelag. Van groep 3 tot groep 8 was ik alleen, buitengesloten, geen volwassene die mij begreep, alleen een teddybeer om ’s nachts mee te knuffelen. Hier begon ik mezelf te haten. Om niks. Omdat ik op mannen val. Later ontstond hieruit een vrijheidsdrang die mij spiritueel maakte en mij naar de Verlichting liet zoeken. Ik onderzocht alles wat ik tegenkwam.
Echter, hoe vrijer ik werd, hoe meer mijn verleden mij inhaalde en mijn toekomst bedierf. Tot ik weer daar was, in die eenzaamheid, die leegte, die haat, die afgrijselijke afwijzing jarenlang waardoor je aan alles begint te twijfelen, depressief en radeloos. Wie heeft er nog gelijk? Ik. Maar wie ben ik? En wat wens ik? Ik ben Jasper en ik wens een vriend.
Meer lezen over Depressie?
- Maar je lacht toch nog? – Mae Zaal, Iris de With
- Lezing Jan Mokkenstorm – Hoop doet Leven
- Hoop hervonden – mijn strijd tegen depressie
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de hoofdstukken van PsychoseNet al?
De professionals van PsychoseNet schreven deze hoofdstukken met betrouwbare, hoopgevende informatie.
Geef een reactie