Tsja, familie. “Van wie ben jij er eentje?” Een vraag die standaard gesteld wordt bij de eerste kennismaking in Volendam.
Want: bijna iedereen kent elkaar wel en als je iemand niet kent, dan ken je z’n vader wel, of anders z’n buurman of daar weer de buurman van en zo kom je toch waar je moet zijn. Ja ik kom uit Volendam. Een blog in vervolg op dit blog en dit blog.
Bijnamen
In Volendam hebben ze allemaal bijnamen, want de achternamen komen veelvuldig voor en zo is er niet maar één Marianne Kwakman in het dorp. En ook zijn er (veel) meer jongens die Jan Smit heten. En dus krijgt bijna iedereen een bijnaam.
Helaas heb ik mijn grootouders aan mijn vaders kant nooit gekend. Dat was gewoon zo. Ik wist niet beter. Veel later pas realiseerde ik me dat mijn vader al op heel jonge leeftijd wees was geworden en kon ik me een voorstelling maken van hoe dat voor hem geweest moest zijn.
Mijn grootouders aan moeders kant daarentegen zijn respectievelijk vijfennegentig en tweeënnegentig geworden. Dat is de andere kant van de medaille.
Mijn familie
Mijn vader komt uit een gezin van zes kinderen en mijn moeder had maar één broer.
Natuurlijk ben ik gaan onderzoeken of een bipolaire stoornis bij ons in de familie zit, nu bekend is dat één van de factoren van het ontstaan van een bipolaire stoornis erfelijkheid is, maar voor zover ik kan nagaan is dat niet echt het geval. Nu wil ik niet zeggen dat onze families helemaal zuiver zijn en niks mankeren, maar een officiële diagnose bipolariteit is naar mijn weten nooit gesteld. Nu werd daar vroeger ook minder over gesproken en rustte er nog meer dan nu een taboe op psychische ziekten. Maar een bipolaire stoornis zit niet per se in de familie nee.
Toch voelt het voor mij alsof ik er niks aan kan doen. Alsof het altijd al net onder de oppervlakte heeft gezeten en het er pas op dertigjarige leeftijd helemaal uit is gekomen. Erfelijk bepaald? Blijkbaar niet. Traumatische bevalling? Ook niet echt. Trauma’s? Dat dan misschien. Of kun je er ook mee geboren worden? Gewoon als eerste. Het moet toch bij één iemand in de familie een keer beginnen denk ik dan? In mijn vorige blogs kon je lezen over mijn geboorte en mijn twee traumatische ervaringen ten opzichte van mijn bipolariteit. In deze blog lezen jullie over de erfelijkheid van mijn bipolaire stoornis. In de volgende vertel ik over wat het trauma behelsde. Hier heb ik een tijd over geaarzeld (kennen jullie dat gevoel?) maar ik ga het toch doen.
Geef een reactie