Trauma en het ontwikkelen van een bipolaire stoornis, zit daar een verband tussen? Marianne beleefde trauma’s in haar jeugd. “Ken je nog de plaats waar je geboren binnen. Al die kleine huissies met een kerk in het midden? Ken je nog het Doolhof en het Zwarte Pad? Waarin Mastenbroekie aan de Haven zat. Daar scheen altijd de zon. Waar toen m’n wiegie ston.”
Het is een stukje uit het Volendammer Volkslied.
Volendam is niet de plek waar ik geboren ben
Dat was in het ziekenhuis van Amsterdam zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen, maar Volendam is wel de plek waar ook mijn wiegie ston. Over hoe ik in dat wiegje terecht kwam lees je in mijn voorafgaande blog.
In Volendam heb ik een fijne jeugd gehad. Mijn ouders waren twee schatten van mensen en na mij werd nog het liefste en slimste jongetje van het hele dorp geboren. Tot op de dag van vandaag loopt zijn leven op rolletjes en is hij een voorbeeld voor velen. Hij is stiekem ook mijn grote voorbeeld. Altijd oprecht, altijd eerlijk, kleurt altijd binnen de lijntjes, nooit chagrijnig en alles op de rit met een lieve vrouw en twee pareltjes van kinderen.
Lang heb ik mij minderwaardig gevoeld ten opzichte van mijn broertje
Ik was allesbehalve op de rit met mijn drie psychoses in zeven jaar tijd, maar inmiddels kan ik relativeren en realiseer ik me dat we uniek zijn, ieder op onze eigen manier, en voel ik me niet meer minderwaardig naast hem en ook niet in ons gezin.
Mijn ouders hebben mij opgevoed naar hun beste kunnen en dat resulteerde in een hele fijne vroege jeugd. Ik was best een bang, verlegen en onzeker meisje, maar zoals later ook bleek: als ik ergens was ingeburgerd en als ik mij ergens op mijn gemak voelde, dan was ik lang dat verlegen en onzekere meisje niet meer.
Trauma in het zestiende levenjaar
Ik zeg bewust dat de opvoeding van mijn ouders resulteerde in een heel fijne vroege jeugd, want op vijftienjarige leeftijd gebeurden er twee dingen met mij waarbij er een smetje kwam op mijn o zo onbezorgde leventje tot dan toe. Die twee gebeurtenissen hadden overigens niets met de opvoeding van mijn ouders te maken; ze overkwamen me gewoon, zoals zoveel dingen je gewoon maar overkomen in het leven.
Niemands leven gaat op rolletjes (behalve dat van mijn broertje) en zo ook het mijne niet. Zouden die twee gebeurtenissen dan de oorsprong van mijn latere bipolaire stoornis vormen?
Ik leerde dat een of meerdere trauma’s een factor zouden kunnen zijn bij het ontwikkelen van een bipolaire stoornis. Nou ja, waar ik niet zeker wist of de bevalling van mijn moeder voor mij traumatisch was geweest, weet ik wel zeker dat ik twee heftige gebeurtenissen meemaakte in mijn zestiende levensjaar. Net als mijn moeder, die niet doodging toen zij aan het bevallen was, vind ik het heftig om er meteen het label ‘trauma’ op te plakken, maar zo zouden andere mensen het denk ik wel noemen.
In mijn volgende blog zal ik jullie meenemen in de derde mogelijke oorzaak van een bipolaire stoornis en hoe dat zich tot mijn leven verhoudt.
Meer lezen over trauma?
- Alles over Trauma – goede informatie over trauma
- Trauma’s – over trauma in het zestiende levensjaar
- Nico uit de psychiatrie – tijd voor een nieuwe en goede GGZ!
- PlusMinus – door en voor mensen met bipolariteit
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de PsychoseNet Shop al?
Goede boeken over de Nieuwe GGZ, Psychosegevoeligheid, Trauma en nog veel meer!
Geef een reactie