Lotje volgde het webinar over psychosegevoeligheid in de media dat onlangs door 113 werd georganiseerd. Hieronder schrijft zij haar gedachten op bij het webinar. Bestaat er een influencer met psychosegevoeligheid? “Laat je door ons niet tegenhouden”.
Ik vind dat er wel degelijk eenzijdige beeldvorming is wat betreft psychosegevoeligheid. Toen ik in 2005 voor het eerst ‘psychose’ googelde heb ik dit direct afgeleerd om dit de 15 jaar daarna nog te doen. PsychoseNet bestaat pas sinds 2015 en verder was er lange tijd alleen de coming-out van schrijfster Heleen van Royen en die van schrijver Maarten Biesheuvel. Op het internet zag je voornamelijk moord en doodslag, veel zwart en rood. Komt natuurlijk ook de aard van het internet, dat lange tijd zelf nogal obscuur was en per definitie bevolkt werd door vreemde figuren.
En nog steeds is het zo dat als je #psychose gebruikt
er veel donkere en sinistere beelden naar voren komen, op bijvoorbeeld instagram. Ook de mensen die zelf psychosegevoelig zijn, dragen bij aan het beeld. Daar wordt over het algemeen ook niet aan love, peace and happinez gedacht bij hun classificatie. Hoewel ook dat begint te veranderen en de mental health influencers met veel volgers juist wel uitdragen dat persoonlijk herstel mogelijk is (maar niet altijd klinisch herstel). Zie bijvoorbeeld voorbeelden als Cecilia McGough, Michelle Hammer, Rachel Star, Rose Parker, Kody Green en Lauren Kennedy West. Overigens allemaal Amerikanen. In Europa moeten we het vooralsnog hebben van influencers met depressie zoals Matt Haig en Aafke Romeijn.
Wat in het webinar werd gezegd
is dat iemand met psychosegevoeligheid die zijn kind van school haalt, geen nieuwswaarde heeft. Moord en doodslag heeft dat wel, omdat het een uitzondering is. Paul van den Bosch, hoofdredacteur van het AD benadrukte dat we al veel BN’ers in het nieuws zien met depressie. Dat klopt, maar dat is met BN’ers met psychosegevoeligheid niet het geval. Ik vraag me ook af of ze ook op die maatschappelijke posities terecht komen, ook de groep die herstelt zoekt denk ik vaak de luwte op, voor hun eigen gezondheid. Psychose ervaringen zijn daarnaast niet alleen duister en angstig, maar kunnen ook mooi zijn. Het gebruik van beelden kan beter, deze werken nu vaak stigmatiserend. Openheid naar de ander en een genuanceerd verhaal vertellen door journalisten is echt een vak, we weten dat dit zelfs nog moeilijk kan zijn voor psychiaters en psychologen.
Ik denk dat de kranten vaak polariseren
omdat mensen zo in elkaar steken. Het is fijn als de wereld een beetje duidelijk in elkaar zit met goed en slecht, zwart en wit. Maar we mogen er best naar streven onszelf en de ander een beetje nuance bij te brengen. Zo is ook Pien’s blog met aandacht voor constructieve journalistiek hier een pleidooi voor. Maar ik denk dat dit ook verschilt per kanaal. Een blad als Happinez zal eerder focussen op herstel, blijheid en hartjes dan een krant als het AD. AD staat gewoon minder rooskleurig in het leven staat en wil meer relaas doen van ‘harde feiten’, zoals zij die zien. De progressieve beweging van herstelgerichte mental health influencers gaat nog een beetje voorbij aan veel media.
Het leven is gewoon behoorlijk rommelig
zoals dat ook zeker de oplossingen in de GGZ dat zijn. Er is vaak niet een eenduidig verhaal met een kant-en-klare oplossing. Ook niet van of door de ervaringsdeskundigen zelf. We kunnen mensen niet een eenduidige boodschap mee geven. Maar ik denk dat het een kwestie van tijd is voordat we een heel goede Nederlandse mental health influencer krijgen met psychosegevoeligheid die het wel goed kan uitleggen, op een persoonlijke manier. Ben je jong en wil je het wel proberen, laat je dan door ons niet tegenhouden.
Geef een reactie