Jacob is zeeman. Hij worstelt met de gevolgen van zijn psychose en zijn psychosegevoeligheid. Hij vertelt in deze blog zijn persoonlijke verhaal.
Ik ben altijd een onzekere jongen geweest, voornamelijk in mijn eigen kunnen
Op school was dat nog geen probleem, ik kon goed leren, alleen met gym/tekenen en praktijkvakken haalde ik zesjes.
Al op vroege leeftijd had ik werk, werkte ik vaak te langzaam, maakte veel fouten, wat me nog onzekerder maakte. De baas die ik had was dan ook streng en zei dingen als “je kunt niks” of “je weet niks“. Waardoor ik nog onzekerder werd. Later met een nieuwe baas hetzelfde verhaal. Ik dacht echter dat ik een mooie baan had gevonden dus heb het jaren uitgehouden.
Toen ik weer een andere werkplek had gevonden, was er een totaal andere baas, eentje die te vergelijken is met een coach
Een last viel van mijn schouders! Toch achtervolgde de “je kan niks / je weet niks” me en belemmerde mijn functioneren nog steeds in grote mate.
De negatieve gedachtengang, gevoed door je kan niks je weet niks. Gedachten als je kunt helemaal niks. En het zal nooit wat worden. Bang zijn om fouten te maken en ze juist daarom maken. En dan de vicieuze cirkel van deze gedachten.
Ik heb dan ook lang mijn uitvlucht online en in de genotsmiddelen gezocht
Mijn leven is er een van verslaving. Ben aan van alles zwaar verslaafd geweest: speed, XTC, wiet, tabak, seks, gamen, werken. Ik had zelfs een hardnekkige verslaving aan kennis. Om maar niet te hoeven voelen, te hoeven denken.
Ik deed deze dingen de hele dag, elke dag, als ik vrij was. Ik verdoofde mijzelf. Als ik al vrij was, want een groot deel van het jaar zat ik op zee en werkte ik 12 uur per dag, verslond ik in mijn vrije tijd zelfhulpboeken.
Op een dag aan boord, zat ik op m’n gemakje een flinke borrel te drinken in mijn hut.
Ik had die reis extreem veel drank meegenomen, en die was bijna op, ik sliep al twee weken lang ongeveer vijf uur per dag. Zat ik een beetje te surfen op Wikipedia. Plots haalden de negatieve gedachten me in, er ontstond een leegte.
Ik kreeg een visioen, mijn leven flitste aan mij voorbij. Er ontplofte een bom van informatie in mijn hoofd, en de brokstukjes daarvan vormden na enkele secondes allemaal wijsheden.
Ik kreeg allemaal nieuwe inzichten.
- Waarom mijn leven zo gelopen was
- De waarheid over Jezus, God en de bijbel
- Dat er verschillende routes zijn om het leven te leiden.
- Deze routes eindigen op één punt
- Dat alle religies dezelfde God eren
- Dat alle heilige boeken voortkomen uit dezelfde bron
- Dat alle religies zijn vervuild met leugens
- Dat alle mensen in feite maar wat doen
Evolutietheorie, boeddhisme, christendom, islam culturen, filosofieën… Alles smolt op een allesomvattende manier tot één geheel
Een visioen doet de ervaring ruimschoots tekort. De onzekerheid was verdampt, ik was super zelfverzekerd, ik voelde me als herboren, mijn hersenen draaiden op 200%, een soort hogere staat van bewustzijn.
Er waren filosofen die zochten naar waarheid. Zij inspireerden mij te zoeken. Alles wat ik daarna gelezen heb in mijn zoektocht naar de waarheid, die reis, bevestigde mijn visioen en wat ik dacht.
Ik bestudeerde alle wereldreligies
In deze zoektocht kwam ik het raadsel tegen van één van die filosofen, “De echte waarheid is als de zon, je kunt hem niet direct in de ogen kijken, dan word je verblind, maar als je je ogen knijpt, kun je hem heel dicht benaderen”.
Hier heb ik zeker een paar dagen naar gezocht. Toen ik het antwoord ontdekte, smolten mijn fantasie en de werkelijkheid samen, de psychose knalde erin.
De hele wereld draaide om me heen, het was echt freaky shit. Alles wat ik hoorde en zag had een directe link naar wat ik op dat moment dacht en had betrekking op mij. Ik dacht dat ik God was, dat ik iedereen moest redden voor het einde der tijden. De derde Wereldoorlog was begonnen, de oorlog voor de vrede.
Ik werd ziek gemeld en belandde een dag later op de gesloten afdeling
Ik zag het verschil niet meer tussen een cliënt en een psychiater. Er waren geheim agenten op de afdeling. Ik leed aan zowel grootheidswaanzin als achtervolgingswaanzin. Niemand was te vertrouwen. Elke prikkel was er één teveel. Elke lichtflits, lamp aan of uit creëerden een carrousel aan gedachten.
Ik sprak een ervaringsdeskundige, hij was de eerste sinds een lange tijd die mij begreep. Ik had al de functies een beetje bestudeerd, het ging inmiddels een stukje beter. Maar deze man is mijn inspiratiebron geworden.
Na mijn opname en aan het einde van mijn psychose ben ik op zoek gegaan naar gelijkgestemden
Ik kwam uit op het universeel soefisme, zij benaderen wat ik had meegemaakt het dichtst. Ik ging weer blowen, 5 gram haze per dag. Dit hield ik maanden vol. Toen ik weer stopte werd ik na enkele weken weer psychotisch, en manisch bleek later.
Ik heb gelijk de GGZ gebeld en bezocht. Heb een verslavingstherapeut en een psycholoog geregeld uit wanhoop. Ik had alle hulp nodig die ik kon krijgen.
Ik vraag me af hoe ik nu weer vooruit kan komen…
Jacob (pseudoniem) is een 32 jarige man. Tot voor kort was hij werkzaam als zeevarende. Sinds ‘het voorval’ is hij in behandeling binnen de psychiatrie.
- Heb je tips of opbouwende woorden voor Jacob hoe hij zijn leven weer op kan pakken? Schrijf dan gerust een comment voor Jacob bij deze blog!
Geef een reactie