Als door een waas zie ik mezelf in een soort droomtoestand raken en stuur een berichtje aan Mas. Luwte. Wanneer hij belt begin ik woorden te zoeken en realiseer ik me dat de laatste dagen mijn gedachten afdwalen naar ‘achterdochtige ideeën’.
Ik denk aan een kennis, die ik ineens voor me zie, dwalend door onze wijk op zoek naar kwetsbare kinderen. Ik denk aan een geheime dienst die via mij deze persoon wil monitoren en dat ik daarom ineens via een app gekoppeld ben om met een leuke ‘oppas’hond door de wijk te wandelen. Zo kan ik ook bijdragen aan het oprollen van het drugsnetwerk in Amersfoort.
Mijn tranen beginnen te stromen
als ik hem vertel ik dat ik vreemde gedachten heb die beginnen te sluimeren in mijn hoofd als een soort droomtoestand terwijl ik wakker ben. Hij checkt even of ik er al echt in geloof maar dat is op dìt moment gelukkig niet zo. Ik voel wel angst, ik wil niet op deze rand balanceren, en ik voel vooral verdriet dat ik nu niet kan werken en dat ik mijn agenda leeg moet maken voor rust en waarschijnlijk al weer te veel gedaan heb. Wat moet ik nu doen?
‘Ik zal voor je bidden’, zegt Mas. De vorige keer hebben we de gedachten weggestuurd.
Ik zeg ja maar voel een klomp in mijn maag, ik voel me daardoor een beetje misselijk en verkrampt. Ja ik wil bidden maar wegsturen voelt te streng, te direct, te eisend. Mas beaamt dat hij daarom vorige keer ook heeft uitgesproken: ‘psychotische gedachten word stil en laat Iris met rust’ (zie blog Gedachtenstorm valt stil).
Weer voel ik die klomp in mijn maag en ook rond mijn hart voelt het nu vreemd, onprettig gespannen. Vreemd want vorige keer heeft zijn gebed me uit mijn psychotische gedachten gehaald. Het klinkt beangstigend voor mij omdat doordat je de gedachten aanspreekt de gedachten een entiteit worden, ik wordt dan bang voor die entiteit, het lijkt dan toch een soort demon of zo. Er valt een stilte…
‘Ik denk dat het meer in de buurt komt als ik vraag: lieve God wilt u Iris helpen de gedachtenstorm tot rust te brengen?’
Er is ruis op de telefoonlijn
ik hoor Mas niet meer… mijn gedachten gaan verder, natuurlijk wil God mij altijd helpen. De zin ‘Door met U te zijn kan de gedachtenstorm tot rust komen…’ komt in mij op.
Ik schrijf de zin op en de verbinding wordt weer helder. ‘Mas, ik denk dat ik weet waarvoor ik wil bidden. Iets waardoor er ruimte wordt gecreëerd en iets voorwaarde scheppends om het proces van transformatie te laten plaats vinden, het proces van het laten wegebben, het in Gods liefde laten oplossen van de psychotische gedachten…’ Ik lees mijn zin voor.
Verbaasd zegt Mas ‘Dat ligt niet ver uit elkaar van wat ik bedoel’. Deze overdenking is al helend voor mij, het praten over waar ik voor wil bidden. We kunnen samen kijken naar wat er is zonder oordeel, de kwetsbaarheid accepteren is de start van een proces van heling en herstel.
Mas zegt dat je de autoriteit mag voelen in het gebed en dat kan ik voor een deel plaatsen. ‘Storm word stil’ voelt te forcerend, de autoriteit is van God, niet van mij, ik sta hier niet boven, ik sta er midden in. Maar door te vertragen, te verbinden met Gods liefde en rust kan ik het transformatieproces voelen starten in mezelf.
We bidden samen, ik kan zelf de verbinding nog niet heel stevig voelen maar door de woorden van Mas komt het makkelijker tot stand. Mas noemt in zijn gebed de luwte van God. Ik voel weer tranen maar dit keer meer van dankbaarheid dat de luwte van God er is. En ook dat Mas er is om samen te bidden, dat God door hem heen kan werken. En dat ik mijn gedachten durf en kan ‘aankijken’. Mas bedankt ook Jezus voor zijn kracht, zijn vrede en voor herstel. Ik vind het aanbidden van Jezus niet prettig maar realiseer me dat het proces van Jezus wel in mij doorwerkt, het proces van opstaan. Ik val terug maar mag steeds vanuit transformatieve liefde opstaan. Mijn kwetsbaarheid brengt me dichter naar een waarachtig mens zijn.
Dora is een vrouw (moeder van een dochter) met een psychische kwetsbaarheid. En ze is een empathische, innovatieve, ondernemende doorzetter.
Foto is van Mas
Meer lezen over psychose en God?
Geef een reactie