Hopelijk kan dit gedichtje van Eva ‘Er was eens een rupsje’ een kleine steunpilaar zijn als jij op dit moment door een donkere fase in je leven gaat. Depressie, angststoornissen, we hebben voor alles een naampje bedacht. Maar in feite kun je een lastige periode ook zien als een transitie waarin je jezelf weer een stukje beter leert kennen.
Omarm je donkere gevoelens, ren er niet voor weg
Durf de angst in de ogen te kijken. Ook dit is een wezenlijk onderdeel van het leven.
Gedichtje
Er was eens een groen rupsje met een angstig gevoel
Zijn hersenen bleven draaien in dezelfde rondjes,
Rupsje trok zich terug en voelde de leegheid
De leegheid als het omhulsel van een existentiële crisis
Wie ben ik, waarom ben ik geboren op deze aarde
Dat waren de vragen die de revue passeerden in zijn koppie
De dagen werden weken en de weken werden maanden
Maar hij kreeg geen antwoord
Rupsje durfde zich wel over te geven aan de haast ondragelijke pijn die hij voelde
De pijn, waarvan hij bang was, dat hij het niet zou verteren als hij zich overgaf
Rupsje ging door een transitiefase
En ging leven. Met de vleugels die hem werden gegeven.
Laat je geen zand in de ogen strooien door naar Instagram te kijken en alleen maar mensen van je leeftijd te zien met een ‘fantastisch’ leven
Als ik ergens achter ben gekomen in het afgelopen jaar tijdens een zeer donker proces, is het dat we als mensen niet zo veel verschillen van elkaar als we soms denken. We hebben allemaal onze eigen angsten, onze eigen donkere gevoelens. Maar we denken nog steeds te vaak dat dit niet besproken kan worden. Daar biedt onze huidige maatschappij ook weinig ruimte voor.
Weet dat je niet alleen bent. Dat er niks mis met jou is. En dat je het waard bent om het leven te leven.
Liefs,
Eva
Eva is herstellende van een burn-out en heeft last van angstproblematiek en depressieve gevoelens.
Meer lezen over transitie?
- Van een psychose kun je ook iets leren
- Verschijnselen die nog niet begrepen worden
- Diskwalificeer psychose-ervaringen niet
Geef een reactie