Omdat olanzapine niet voldoende lijkt te werken tegen de irreële angsten van onze zoon met psychose (en NLD), wordt er nu gedacht aan een antidepressivum.
Kunt u ons hierin adviseren?

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Omdat olanzapine niet voldoende lijkt te werken tegen de irreële angsten van onze zoon met psychose (en NLD), wordt er nu gedacht aan een antidepressivum.
Kunt u ons hierin adviseren?
Beste L.,
Dank voor je vraag! Wat je beschrijft — angstige, irreële overtuigingen die blijven hangen ondanks olanzapine — dat kan inderdaad flink ontwrichtend zijn. Angstpsychose noemen mensen dat wel eens. Maar eigenlijk zit daar vaak een mix onder van psychosegevoeligheid én angstgevoeligheid, misschien getriggerd door eerdere ervaringen, trauma, stress of overprikkeling. En als je zoon ook nog NLD heeft, dan is zijn manier van informatie verwerken waarschijnlijk al wat kwetsbaarder of eenzijdiger — wat die angsten nóg logischer maakt, hoe irreëel ze ook lijken.
Dan het antidepressivum. Ja, dat is iets waar behandelaren vaak aan denken als de angst hardnekkig blijft. En soms kan het werken — maar… grote maar: het kan óók averechts uitpakken. Antidepressiva (zeker SSRI’s zoals sertraline of paroxetine) kunnen bij mensen met een psychosegevoelig brein in sommige gevallen onrust, slapeloosheid of zelfs manie-achtige symptomen uitlokken. En dan gaat het snel bergafwaarts. Dus je moet hier héél voorzichtig zijn. Lage dosering, traag opbouwen, goed monitoren. En altijd in combinatie met een veilige bedding — dus structuur, dagritme, contact, kalmte.
Soms wordt aripiprazol gebruikt in plaats van olanzapine als de angst op de voorgrond blijft, omdat het een iets ander profiel heeft — minder dempend, maar ook iets activerender. En je zou kunnen overwegen om niet meteen naar een antidepressivum te grijpen, maar te kijken of een andere aanpak op de angst zelf meer rust kan geven. Denk aan lichaamsgerichte therapie, ademwerk, sensorische integratie, exposure in veilige context. Of gewoon: iemand die helpt om die angst te benoemen, te verdragen, er stapje voor stapje ruimte voor te maken.
Want angst wegdrukken werkt meestal niet. De kunst is: er anders mee leren omgaan. Vanuit mildheid, niet vanuit onderdrukking. En misschien kan een ervaringsdeskundige hierin ook een enorme rol spelen. Iemand die zegt: ik weet wat het is om opgeslokt te worden door je eigen hoofd, en ik weet ook dat er iets aan de andere kant van die tunnel zit.
Dus ja, een antidepressivum kán helpen — maar het is geen eerste-keusmiddel bij psychosegevoeligheid. Het moet passen. En met beleid. Als jullie samen met de behandelaar die afweging willen maken, check dan ook even deze keuzetool.
Hope this helps,
Greetz Jim
Bespreek eventuele verandering van medicatie of andere aspecten van je behandeling altijd eerst met je voorschrijvende arts
Ga niet alleen dingen zitten veranderen, dat is niet de bedoeling van de adviezen van de experts van PsychoseNet. Bedenk je dat de adviezen van experts altijd van algemene aard zijn – je kunt ze niet zonder meer op jezelf van toepassing achten, dat kan pas na overleg met je behandelaar of huisarts. Onze expert heeft je immers niet persoonlijk onderzocht.
Wil je met iemand chatten?
Ga dan naar onze chat en verrijk jezelf met een herstelondersteunende chat met een van onze medewerkers.
Wil je een blog schrijven over je ervaring met een onderwerp relevant voor PsychoseNet?
Kijk hier voor informatie.
Lees deze toegankelijke boeken over Goede Zorg:
Wil je weten hoe je medicatie moet afbouwen, of hoe je mensen hiermee kunt helpen?
Ben je op zoek naar informatie over Persoonlijk Herstel?
Ben je op zoek naar de JUISTE HULP?