Wat is jouw ervaring met het gebruik van olanzapine?

Antwoord

Beste E.,

Bedankt voor je vraag. Ik heb olanzapine een jaar gebruikt, maar ik slik het al jaren niet meer.

Bij mij werd olanzapine juist ingezet om de glans van m’n leven af te halen, omdat ik te veel glansde. Ik werd er dus juist afgevlakt van en emotieloos. Het deed dus precies zijn werking. Het hield me stabiel, met alle bijwerkingen van dien. Maar daar werd ik dus niet gelukkig van, ik wist niet eens meer wat gelukkig zijn was. Ik zat in een totale leegte.

Op een gegeven moment begon ik me te verdiepen in alternatieven (zoals ademtherapie), en wist ik dat ik een andere weg in moest slaan. Ik was stabiel, maar miste daardoor alles.

Ik ben toen langzaam af gaan bouwen om mezelf weer te confronteren met m’n gevoelsleven. Maar nooit zomaar, pas nadat ik m’n opgekropte emoties met die ademtherapie eruit had gegooid. Als er iets opgekropts zit, en je haalt de medicatie eraf, dikke kans dat het dan weer omhoog komt. Maar hoe gooi je het er allemaal uit? Hoe kom je tot die kern?

Uiteindelijk zijn die vraagstukken: ‘doodongelukkig zijn’ en ‘geen raad meer weten’ enorme mogelijkheden. Maar de vraag is: hoe nieuwsgierig ben je ernaar en durf je het aan te gaan?

Medicatie is een middel om weer in beweging te komen, of om juist even afgeremd te worden. Uiteindelijk komt de echte verandering vanuit jezelf. Wat er nog van die zelf over is. Wat kenmerkt jou bijvoorbeeld als persoon? Waar word je gelukkig van? Wat leeft er allemaal in je? Onderzoekende open vragen stellen kan enorm helpend zijn, ook al heb je er nog geen concreet antwoord op.

Ik heb een periode aan de lithium gezeten, een stemmingsstabilisator. Waar ik prima op ging. Dit zou je ook nog kunnen aangeven bij de arts.

Ik hoop je voldoende geïnformeerd te hebben! Mocht je nog wat willen vragen of delen, voel je vrij!

Warme groet,

Tim Knoote
Ervaringsdeskundige