Hallo beste hulpverlener,
Ik ben 2 jaar geleden gediagnosticeerd met PTSS, depressie en dissociatieve klachten. Ik ben daarom dus psychosegevoelig.
Ik heb een psycholoog maar die kan ik niet spreken omdat ze met verlof is. Ik heb ooit met een psychiater gesproken over mijn klachten.
Ik denk dat ik misschien een psychose heb en ik kan niet aan mezelf uitleggen wat ik voel. Ik heb last van wanen, ik zie dingen die andere om mij heen niet zien en ben op elk moment alert, ik ben heel paniekerig en hoor vaal dingen die anderen niet hebben gehoord. Wanneer dat gebeurd blijf ik even stil zitten en blijf ik denken en denken en er lijken wel uren voorbij te gaan. Ik voel me vaak niet in mijn eigen lichaam en reageer dan niet meer/minder goed op anderen.
Ik voel me al heel lang mezelf niet en heb deze momenten vaker dan 1 keer per week en soms elke dag.
Mijn vraag is of u aan mijn klachten ziet of ik een psychose zou hebben en hoe ik dit zou kunnen brengen bij mijn psycholoog, omdat ik niet goed kan uitleggen waarom het gebeurd en wat ik voel (omdat ik het niet meemaak als in mijn eigen lichaam zitten).
Antwoord
Dank voor schrijven!
Eerste indruk: je legt het heel goed uit – als je het zo bij je psycholoog brengt begrijpt die het vast wel.
Even voor de duidelijkheid: psychose is niet een aparte ziekte of zo, het is een symptoom dat optreed bij stress, net zo goed als angst, depressie en dissociatie.
Iedereen is tot op zekere hoogte psychosegevoelig. Dus als je last hebt van bijvoorbeeld PTSS zal er ook vaak een beetje psychose bij komen kijken, naast de angst, depressie en herbelevingen, bijvoorbeeld in de vorm van dingen zien die er niet zijn.
Dus een beetje psychose ‘erbij’ hebben, als er bijvoorbeeld sprake is van PTSS en/of dissociatie, is tot op zekere hoogte ‘normaal’. Het hoort bij de mix van symptomen, zeg maar. Het is menselijk.
Het betekent dus niet dat je ‘een psychose’ hebt maar dat je in het kader van de PTSS en de dissociatie er misschien ook een aantal psychotische verschijnselen erbij hebt.
Verder denk ik dat wat je beschrijft ook hoort bij wat we noemen ‘derealisatie’ en ‘depersonalisatie’- dit is de ervaring dat je het gevoel hebt dat je de wereld bekijkt als door een waas, dat alles ver weg en onwezenlijk is (derealisatie) en dat ook je het gevoel hebt dat je buiten jezelf staat, dat je in een droom bent, vervreemd van jezelf, als een soort robot (depersonalisatie).
In ieder geval: goed dat je hier kwam, hope this helps, succes!!!!
Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 18
Beantwoord door: Jim van Os op 17 juni 2019
