Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Hoe kom ik van diagnose bipolaire stoornis af nadat al jaren alles verder goed gaat?

Vraag

Ik ben ouder van een (volwassen) kind dat, zo lijkt het, 2,5 jaar geleden een (eenmalige) psychose gehad heeft. Hijzelf en wij als ouders zijn er redelijk van overtuigd dat dit kwam als gevolg van middelengebruik.

Behalve de zeer negatieve ervaring en impact van de GGZ opname/isolatie die we nooit meer kwijtraken, gaat het heel goed met ons allemaal. Zoon studeert bijna af. Loopt stages in het buitenland en heeft rijbewijs gehaald. Niks aan de hand zou je zeggen.

Echter, dat is er wel. Met het halen van het rijbewijs B kwamen we voor het eerst in aanraking met wat het betekent wanneer je gediagnosticeerd bent als iemand met een bi-polaire stoornis. Als aanvrager belandt je weer bij een CBR psychiater, je moet heel lang wachten bij het CBR, alle kosten zelf betalen en……je mag het over 5 jaar weer gaan doen.

Onze zoon gaat trouw naar zijn afspraken bij de GGZ lokatie (vindt hij vreselijk en hij krijgt iedere 6 maanden iemand anders te spreken hij heeft totaal geen band met behandelaar), slikt trouw zijn medicatie (vindt hij ook niet leuk en wil afbouwen) maar hij doet er alles aan om alle seinen op groen te houden. Maar na 2,5 jaar vraagt hij zich wel af hoe lang hij dit nog moet gaan doen en waarom, want het heeft een zeer negatieve invloed op zijn leven.

Mijn vraag: omdat wij niet overtuigd zijn dat de diagnose bipolaire stoornis op hem van toepassing is en het zelf houden op de hypergevoeligheid die er is binnen de familie (ben zelf ook HSP en mijn moeder ook), vragen we ons af hoe je na een eenmalige psychose ooit van een diagnose en behandeling afkomt? Zal hij de rest van zijn leven op elk formulier moeten gaan invullen dat deze diagnose is gesteld? En verantwoording afleggen dat hij zonder dat hij zich bewust was dat hij een psychose gevoeligheid heeft en daarom de impact van cannabis etc op zijn hersenen nooit heeft kunnen inschatten? Wij maken ons hier zorgen over en hopen dat u advies kan geven en kunt aangeven of een patiënt een diagnose ter discussie kan stellen en hoe lang het duurt voordat een medisch dossier als zijnde niet meer relevant beschouwd mag worden en je dit als persoon achter je kunt laten en verder kunt gaan met je leven zonder dat dit je achtervolgd.

Hartelijk dank en vriendelijke groet

Antwoord

Beste ouder,

Goede vraag!

Met betrekking tot wat er gebeurd is kun je denk ik het beste de volgende lijn aanhouden:

1. We zijn allemaal tot op zekere hoogte bipolair stemmingsgevoelig. Het vermogen om op en neer te gaan in de stemming zit nu eenmaal in de mens – dat hebben we nodig. Genetisch onderzoek laat zien dat de genetische varianten die een rol spelen bij bipolariteit bij alle mensen voorkomen – bij de een wat meer dan de ander, maar iedereen heeft ze, het is des mensen!

2. De bipolaire stemmingsgevoeligheid kan tot psychotische expressie komen na cannabisgebruik (of andere drugs).

3. Wat dit precies betekent voor het verdere beloop verschilt van persoon tot persoon. Voor de een is het het begin van een lange weg van ernstige bipolaire schommelingen waar de persoon grip op leert te krijgen (onder andere met wat medicatie), voor de ander was het een eenmalige gebeurtenis, een waarschuwing dat er een zekere mate van kwetsbaarheid is waar de persoon rekening mee moet houden.

4. Als ik zou moeten gokken is het bij je zoon mogelijk het geval dat hij met aandacht voor structuur, slaap, geen drugs, gezond eten en weinig stress verder zonder medicatie door het leven zal kunnen gaan. Het is in ieder geval geen slechte hypothese.

5. Zijn (achteraf) diagnose zou dan kunnen zijn: eenmalige drug-geïnduceerde manische episode.

Misschien kunnen jullie nadenken over dit scenario en bespreken met de GGZ.

Denk niet dat het nuttig is om te ontkennen dat er sprake is van een zekere mate van bipolaire stemmingsgevoeligheid, of dat je het beter HSP kunt noemen (wat is dat? vele verschillende definities, iedereen gebruikt het op een andere manier).

Het is beter om uit te gaan van een scenario waarin iedereen tot op zekere hoogte bipolair stemmingsgevoelig is, dat dat tot expressie kan komen onder invloed van drugs, en dat je je hiertoe moet leren verhouden met zelfregulerend vermogen. En dat dat ook zonder medicatie en diagnose kan.

Hope this helps,

Jim

Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 50-65
Beantwoord door: Jim van Os op 20 februari 2020

Gerelateerd

Meer over

Bipolariteit, manie, hypomanie
DSM diagnose

Lees ook