Sinds bijna een jaar nu ben ik twee keer opgenomen geweest, eerst bij Altrecht waar ik niet opknapte en daarna bij het UMC wat beter ging. Ik ben nu 2 maanden thuis met angsten dat ik mijn ex partner vermoord zou hebben en daarna mezelf iets heb aangedaan. Nu voelt het alsof ik in een twilight zone tussen leven en dood ben. En dat mijn leven een hel is waar ik maar niet uitkom. Ik heb meerdere psychoses gehad waar ik uitgekomen ben. Nu voelt het anders; ik ben heel helder, maar heb het gevoel alsof de duivel achter me aan zit. De buitenwereld vind ik vreemd en dat voelt heel eenzaam. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik krijg weer ophoging van medicijnen, maar dat helpt niet. Ik sta op de wachtlijst voor opname, maar dat lijkt een eeuwigheid te duren. Ik heb ook het gevoel van tijdsverlies en dat maakt me heel angstig.
Op dit moment bevind ik mij weer in een crisis. Mijn psycholoog wil daardoor stoppen met de behandeling, Ik vind dat heel jammer, omdat er nooit veel aandacht geweest is voor mijn trauma’s. Intuïtief denk ik dat gesprekken hierover mij kunnen helpen en dat ik daardoor beter in het leven kan staan. Wat is uw mening hierover?