Andrea neemt ons mee terug naar 1995, naar haar middelbare schooltijd, waarin een schoolkamp resulteerde in een traumatische ervaring die haar leven lang impact had. Ze beschrijft het proces van angst, verwarring en uiteindelijk het seksueel geweld overleven: van wantrouwen naar leren vertrouwen, van vrees naar hoop, en van overleven naar werkelijk leven.
Triggerwarning: In deze blog worden heftige onderwerpen besproken, waaronder verkrachting, drogering en suïcidale gedachten. Vind hulp en ondersteuning bij: www.113.nl, 0800-0113 of 0800-0188 – Centrum Seksueel Geweld
In 1995 zat ik op de havo in een stad(je) ongeveer 12 kilometer verderop dan waar ik ben geboren en ben opgegroeid. Ik moest wennen aan deze nieuwe klasgenoten. Ik vond de mentaliteit ten opzichte van mijn hometown harder en gemener. Ik wilde niet mee naar schoolkamp, maar het lukte mij niet om hier onderuit te komen.
Met meerdere havo-klassen moesten wij ongeveer 50 of 60 kilometer fietsen naar een kampeerboerderij. Er was een avond dat we gingen bowlen en daarna op stap mochten. De docenten gingen ook mee op stap. Ik was daar met een klasgenoot nog van mijn geboorteplaats en anderen van onze klas in een kroeg beland.
Verdwaald
Een jongen waarschuwde mij dat een klasgenoot “iets” in mijn drinken had gegooid. Daarna was ik er niet meer helemaal bij. Ik weet nog dat ik de barman wilde vragen om hulp, maar het lukte mij niet afdoende. In 1995 was het nog niet zo veelvuldig in het nieuws dat je gedrogeerd kon worden. Ik woonde ergens in het noorden van het land.
Er was een groepje meiden dat mij wel wilde terugbrengen met de fiets, waarbij ik ook nog mee kon fietsen met als doel naar de kampeerboerderij. Mijn klasgenoot, die ik langer kende, en ik wisten de weg niet terug, maar de andere meiden die zich aanboden om ons de weg te wijzen, wel. Eenmaal onderweg fietste een groep jongens ons achterna en zij wilden stoppen ergens in een berm. Ik weet nog dat een dader aan mijn fiets trok en wilde dat ik daar alleen met zijn vrienden bleef, terwijl de rest van mijn (vrouwelijke) klasgenoten naar de kampeerboerderij zou gaan.
Ik heb nog geprobeerd om weerstand te bieden, maar het lukte mij niet. De grootste jongen begon en daarna lag ik op de grond, met de grootste en zwaarste jongen van de groep bovenop mijn bovenlichaam, terwijl een andere jongen mijn benen pakte omdat ik terug wilde vechten, maar ik kon de groep niet alleen aan. Zo kon de andere dader mij ook aanvallen. De jongen die mijn benen vasthield, wilde mij niet aanvallen omdat ik bloedde. Daarna heb ik in een soort roes de laatste twee dagen van het schoolkamp overleefd en moest ik 50 of 60 kilometer terug naar huis fietsen na deze traumatische gebeurtenis.
Ik wilde het wel maar het lukte niet
De weken na deze gebeurtenis kon ik thuis het niet over mijn lippen krijgen dat ik verkracht was. Ik kon het woord niet uitspreken. Ik wilde het wel, maar het lukte niet. Mijn vader was al in de jaren ’80 overleden en mijn moeder had wel door dat ik niet naar school wilde, maar zij stuurde mij toch steeds weer naar school. Ik kon niet vertellen wat er gebeurd was.
Ik werd een aantal weken elke schooldag bedreigd door die daders en uiteindelijk moest ik onder dwang “iets” innemen. Na een aantal uren hallucineerde ik thuis. Mijn familie maakte zich zorgen en probeerde zo goed mogelijk voor mij te zorgen. Uiteindelijk raakte ik in de war, wilde ik niet meer leven en deed ik ook pogingen. Ik werd opgenomen in een instelling waar hulp was voor kinderen en jongeren. Omdat ik zo in de war was, werd ik in de separeer geplaatst. Dit was het begin van vallen en opstaan met een kwetsbaarheid, waarbij ik jarenlang niet over de gebeurtenis die had plaatsgevonden op schoolkamp kon praten.
Van overleven naar leven
Ik ging van overleven naar leven en vaak viel ik weer keihard, maar kruipend stond ik weer op. Nadat ik uit de opname in mijn jeugd was ontslagen, heb ik nog vele trauma’s moeten meemaken op meerdere gebieden. Ik ervaarde tijdens de eerste opname heel veel angst en onveiligheid, maar uiteindelijk kwam er ook weer een vorm van veiligheid. Ik ging van wantrouwen naar het leren vertrouwen van de juiste mensen. Van vrees naar hoop. Van overleven naar leven. En van gevangen naar vrij……
Andrea is een trotse moeder van 2 geweldige zoons en is gelukkig getrouwd.
Meer informatie over Seksueel geweld?
- Informatie over trauma – info van PyschoseNet
- Gevolgen van seksueel misbruik op lange termijn – Centrum Seksueel Geweld
- Waar heb je last van bij trauma – dissociatie, DIS en (C)PTSS
- Informatie over seksueel geweld – Centrum Seksueel Geweld
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie