Parambir beschrijft in zijn blog zijn proces van wedergeboorte dat samenviel met de ervaring van een ziekteproces gevolgd door een opname in de GGZ. De links in deze blog heeft hij zelf toegevoegd en verwijzen naar externe kennisbronnen.
Eind december 2002 begon voor mij een mystieke- annex bipolaire ervaring, die begin maart 2003 eindigde op een PAAZ-afdeling. Hoe moeilijk en zwaar ook, dit was het beste dat me ooit is overkomen. Veel vragen werden beantwoord.
Het was een soort wedergeboorte1), een besef dat alles één is
Een groeien in bewustzijn, beseffen dat een mens meer is dan het lichaam alleen. Sterker nog, wij zijn dit lichaam helemaal niet… we zijn bewustzijn. Het was een ‘geestelijke geboorte door de Heilige Geest1)’ dat dit bewustzijn draagt. Het gevoel dat in mijn hart ontstond, kende zijn weerga niet.
Ik voelde me de koning te rijk.
In de Bijbel is te lezen dat Jezus zei: “Waarachtig, ik verzeker U: alleen wie opnieuw wordt geboren, kan het koninkrijk van God zien.
Net als vele andere bipolaire ervaringsdeskundigen, dacht ik dat het mijn taak was om koning te worden. Dit ‘koning-idee’ leek van buitenaf te komen, het werd van buitenaf in mij gestopt, zo leek het…
Was dit het archetype koning?
Het laat zich raden dat het me niet is gelukt om dit te bewerkstelligen. Er is wel veel geleerd. Zo leerde ik op mezelf te vertrouwen en niet klakkeloos iets aan te nemen van iemand, die te goeder trouw leek.
Er werd begonnen met een verdere zoektocht naar de waarheid
Ooit heb ik een collega proberen uit te leggen wat deze bipolaire ervaring en deze wedergeboorte voor mij betekende. Ik vertelde hem, dat het is alsof je alles opnieuw een plekje moet geven. Ik gebruikte de analogie van een sneeuwbol.
Alles waarvan ik dacht te weten hoe het in elkaar zat, diende ik opnieuw onder ogen te zien. Elk sneeuwvlokje dat op de grond lag, is door deze ervaring opgerakeld. En die sneeuw komt pas tot rust, wanneer alles geduid of geaccepteerd is zoals het is.
Aan het eind van de bipolaire ervaring, in het dal, was ik bij het gezin van mijn zus. Daar had ik bijzondere ervaringen met mijn neefje van drie jaar oud. Zo begon hij tekeningen te maken. Tekeningen die ik ‘normaal’ gezien als kinderachtig had bestempeld en daarom niet zo interessant. Maar in deze toestand voelde ik me zo verbonden met hem, dat ik mijn best deed om de tekeningen te interpreteren.
Ik kwam tot de ontdekking dat hij mij wilde troosten: een kind van drie jaar oud!
Hij maakte diverse tekeningen en deze kan ik me nog herinneren: Een van de tekeningen stelde een ongeluk in het verkeer voor. Een aanrijding tussen twee voertuigen. Op het moment dat ik doorhad wat de tekening voorstelde zei mijn neefje: ‘Dat doet pappa maken.’
Een andere tekening ging over de aanslag op de Twin Towers. ‘Dat doet papa maken’, zei mijn neefje weer.
Telkens wanneer hij dit zei, legde hij de tekening boven op een kast, waar hij nog net bij kon. De tekeningen waren daarna uit het zicht. Alsof hij wilde zeggen, dat ik me er geen zorgen over hoefde te maken… Magisch was dat!
Daarna zijn we gaan spelen met autootjes en een speelgoedgarage. Dit bracht me terug naar mijn kindertijd. Samen speelden we enkele ogenblikken. Auto’s naar boven rijden en parkeren, slagboom op, slagboom omlaag, tanken et cetera.
Ineens kwam er het besef… Ik mag weer kind zijn
Het verdriet was niet te stoppen en ik barstte in tranen uit. Misschien was dit wel wat het ‘koning-idee’ betekende, toen dit in mij werd gestopt. Een wedergeboorte. Dat ik weer als een kind mocht zijn, onbevooroordeeld. Verlost van de dualiteit die het zielsbewustzijn doet verstrikken in het denken en oordelen.
Een kinderbrein is in mijn ogen niet bezig met de dualiteit en ziet alles als één. “Pas wanneer we klok leren kijken raken we verstrikt in de dualiteit,” vertelde een bijzondere regressietherapeut mij ooit.
En tijd is een illusie
Na een paar dagen vertoeven op de PAAZ, kreeg ik voor het eerst een psychiater te spreken. Althans, dat dacht ik. In werkelijkheid richtte hij zich tot mijn ouders en vertelde hen dat ik een psychose had gehad. Dat baseerde hij enkel en alleen op de intake. Een intake gedaan door zijn collega’s, waar mijn zus en haar vriend nog bij waren. Vooral mijn zus deed het woord destijds en de conclusie was kennelijk al getrokken.
Dit deed me besluiten om onmiddellijk mijn ontslag aan te vragen en een dag later was dit zover. De diagnose manisch-depressief werd later gedaan door een psychiater waar ik naar werd doorverwezen. Ik kreeg Zyprexa voorgeschreven en besloot vrij snel daarna dat ik hier vanaf wilde komen.
Na drie jaar ploeteren besloot ik om met klassieke homeopathie te gaan starten. Het lukte me uiteindelijk om definitief te stoppen met Zyprexa. Ik ben sinds november 2006 medicijnvrij.
1) De wedergeboorte is de totale vernieuwing van ons hart voor God. Van oorsprong is ons hart koud. Door de wedergeboorte wordt het warm en levend.
Parimbir (pseudoniem) is zijn bipolaire ervaring gaan zien als een inwijding in het leven. Deze ervaringen en de lessen die heeft opgedaan heeft hij gedeeld op zijn website ‘bipolaire inwijding’.
Meer informatie:
- Vrijwillige en gedwongen opname
- PAAZ
- Tussen hemel en hel: Onderzoek naar spirituele ervaringen en de bipolaire stoornis
Geef een reactie