Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Zolang er mensen zijn, zijn er stemmen – boek van Stichting Weerklank

Blog Zolang er mensen zijn, zijn er stemmen - Boek van Stichting Weerklank

‘Zolang er mensen zijn, zijn er stemmen’ is een bijzonder boek van Stichting Weerklank dat medio april verschijnt. Een boek over mensen, met en zonder stemmen.

Een boek over mensen die (ook) stemmen horen, over mensen die (ook) anders waarnemen, over mensen die (ook) helpen, behandelen en onderzoeken, over beroemde mensen die (ook) stemmen horen (van de Soemeriers tot en met Rihanna), over mensen van (ook) Weerklank en over van horen zeggen…………… Een boek dat stemmen horen niet benoemt als een ziekte of psychische stoornis. Een boek waarin mensen spreken over lijden, liefde, hoop en soms (ook) geloof. Het gaat (ook) over kracht, strijd, regie, inspiratie en creativiteit. Dus gewoon (ook) over mensen, met en zonder stemmen.

Zolang er mensen zijn zijn er stemmen is een idee van journalist Paul Custers

Voor het boek ging hij in gesprek met mensen die stemmen horen, mensen die anders waarnemen, mensen die helpen, behandelen en onderzoeken, en met mensen van Stichting Weerklank. Het boek is een bonte verzameling verhalen, waarvan je tweewekelijks een preview kunt lezen op de site van Stichting Weerklank.

Zie hieronder een deel van de inhoudsopgave, ter inspiratie.

Zolang er mensen zijn, zijn er stemmen
Deel inhoudsopgave ‘Zolang er mensen zijn, zijn er stemmen’

‘Zolang er mensen zijn zijn er stemmen’ verschijnt medio april, in combinatie met een gelijknamig symposium. Hou de site in de gate voor meer info!


Zolang er mensen zijn zijn er stemmen is een idee van, samengesteld en geredigeerd door journalist Paul Custers, in opdracht van Stichting Weerklank.

Mail voor opmerkingen of vragen over bestelling naar secretariaat@stichtingweerklank.nl

Reacties

Eén reactie op “Zolang er mensen zijn, zijn er stemmen – boek van Stichting Weerklank”

  1. silvia

    hallo…ik zie enge beelden..en hoor daarbij mensen lachen of iets schreeuwends tegen me zeggen..als iemand wat terugzegt waar ik mee aan het praten was..die herinneringen, want dat zijn het, maken me intens verdrietig..vooral omdat ik wederom niet heb gehoord wat diegene zei met iets tegen me zei..omdat mijn hoofd er even niet bij was…ik probeer het te accepteren…sterker…ik probeer de hele tijd..allerlei herinneringen die ik heb op te roepen om andere herinneringen die ik vergeten ben weer boven water te krijgen in mijn hoofd..helaas lukt dat niet..en daarom, vandaag, na pasen…omdat ik dus een enge familie heb die elkaar bedreigt, die de hersens van elkaar met een hamer kapot maakt en die voortdurend al dan niet uit vrije keuze liegt….ik zoals al een paar jaar sinds Arda mijn adoptie mammie is overleden (die dus ook mij in een leugen heeft grootgebracht..waar ik ook om huil) ..in mijn eentje door de feestdagen heenloop…valt de eenzaamheid mij aan…en ben ik verdrietig vandaag….wie o wie staat er aan mijn kant?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *