Krijgt ons leven pas écht betekenis als we iets kunnen betekenen voor anderen, bijvoorbeeld door je in te zetten voor een schonere wereld? Hopensjouwer is al enkele jaren tijdens de landelijke actiedag van NLDoet actief en schrijft er deze blog over.
Tobberige mensen zoals ik zien vaak overal vooral problemen, maar gelukkig zijn er anderen die ook oplossingen zien. Bijvoorbeeld rond de mondiale milieuvervuiling.
Een paar weken geleden keek ik met bewondering naar dit filmpje waarin de jonge Nederlandse uitvinder Boyan Slat op 26 oktober jongstleden zijn ‘Interceptor’ presenteerde.
De ‘interceptor’ is een nieuwe vinding om plastic afval uit een aantal vervuilende rivieren te onderscheppen (de naam zegt het al) voordat het in de oceanen terechtkomt.
Boyan is een mooi voorbeeld van iemand die niet denkt in problemen, maar in oplossingen
Nadat hij als tiener tijdens een vakantie in Griekenland was geschrokken van de grote hoeveelheden plastic afval die hij in zee zag ronddrijven, begon hij na te denken over manieren om die drijvende zooi op te ruimen. Dat leidde een aantal jaren later tot zijn stichting ‘The Ocean Cleanup’, met een ingenieus soort ‘zeebezem’ om drijvend plastic afval in de Stille Oceaan te onderscheppen en op te ruimen. Zijn nieuwe Interceptor is daar een logisch vervolg op, omdat zo’n tachtig procent van het afval in de oceanen wordt aangevoerd door zo’n duizend rivieren. Boyan wil die zooi bij de bron aanpakken en zo, zoals hij dat noemt ‘de kraan dichtdraaien’. Want anders is het letterlijk dweilen met de kraan open…
Het is heel bemoedigend om te zien hoe er toch nog idealistische jonge mensen zijn die niet apathisch voor de buis blijven hangen en verzuchten dat je er toch niets tegen doet, maar echt in actie komen met mooie ideeën.
Maar dat niet alleen: actief iets doen is ook goed voor ons eigen geestelijk welzijn
Volgens de Vlaamse psychiater Dirk de Wachter krijgt ons leven pas écht betekenis als we iets kunnen betekenen voor anderen, bijvoorbeeld door je in te zetten voor een schonere wereld voor onze kinderen. Dat geeft een goed en vervullend gevoel.
Enkele jaren terug was de science-fictionfilm Avatar een daverend succes
In die film plunderen inhalige aardbewoners de verre planeet Pandora leeg vanwege de schat aan grondstoffen daar. Totdat de planeet zélf letterlijk in opstand komt en de vreemde indringers verjaagt. De naam van de planeet verwijst uiteraard naar de Griekse mythe van de doos van Pandora. Zodra die geopend werd, kwamen er alle mogelijke vormen van onheil uit die zich over de aarde verspreidden. Slechts één ding bleef achter in de doos van Pandora: de hoop. Diezelfde hoop die Boyan Slat en gelukkig ook tal van andere mede-aardlingen uitdragen.
Maar genoeg gepraat. Zullen we nu eens lekker de handen uit de mouwen steken?
Bijvoorbeeld door af te spreken dat je, de eerstvolgende keer dat je een blikje of flesje langs de weg ziet liggen, het gewoon even opraapt en in de dichtstbijzijnde afvalbak stopt? Hoe simpel kan het zijn? Of doe gezellig een keer mee aan een opruimactie van zwerfvuil in je woonplaats.
Zelf doe ik dat al sinds een aantal jaar rond de Tilburgse Piushaven, tijdens de landelijke actiedag NLDoet. Ook elders in het land zijn er die dag talloze activiteiten (al dan niet gerelateerd aan opruimen). Zo is er ook elke eerste zaterdag van de maand een opruimactie van zwerfvuil in de Oude Warande, een sterrenbos in mijn woonplaats Tilburg. Want we moeten het samen op deze ene aarde zien te rooien; er is geen ‘Planet B’… Hier ligt een schone taak, om met heer Bommel te spreken.
Geef een reactie