Dat je psychische kwetsbaarheid ook gevolgen kan hebben voor de band met je familieleden, weet Marijn. Daarom ‘schrijft’ hij deze blog om te zeggen wat hij eerder niet zeggen kon. Hij doet dat in de vorm van een brief.
Dag zus,
Wat is het toch superjammer dat we gewoon niet meer door een deur kunnen, terwijl pap en mam zo vroeg zijn gestorven.
Lieve zus,
Ik wil me in deze mail richten op het positieve en je bedanken voor de dingen die je voor me betekent en hebt gedaan. Gewoon om te laten weten hoeveel ik om je geef (en van je houd):
- Vroeger nam je me altijd op sleeptouw. Visjes vangen, etc.;
- Je bent naar India gekomen om me mee terug te nemen naar Nederland;
- Je hebt me meegenomen op prachtige reizen, waar ik schitterende herinneringen aan heb;
- Je etentjes waren altijd superlekker en supergezellig;
- Je geweldige humor;
- Je probleemoplossend vermogen.
De lijst is verre van compleet! Door mijn ziekte vergeet ik veel, ook veel negatieve dingen.
Hoe gaat het nu met mij? Ik heb een lieve huisgenote. Haar hobby is koken en ze is gezellig. We hebben een heel goede klik samen. Ik schrijf blogs voor www.psychosenet.nl en heb mijn boeken op www.bipolair.jouwweb.nl staan. Gratis te downloaden! Verder is kat Sick doodgegaan en verwennen we poes Nick nog meer dan vroeger.
Ik waardeer alles wat je voor me hebt gedaan heel erg. Mijn deur staat altijd open voor je!
Liefs,
Marijn
Meer brieven lezen?
Geef een reactie