Suus wil graag mensen dieper meenemen in haar belevingswereld. Ze vindt het belangrijk dat mensen haar leren kennen in haar volle wezen. De GGZ bestempelt dat stuk als psychotisch, ze bestempelt dit zelf als verbinding. Een zielsweten, een weten van onze oorsprong. Niets psychotisch, gewoon een innerlijk weten. Ze schrijft dan ook over authentiek zijn en zelfacceptatie.
Geen hiërarchie, geen grenzen
Als ik mensen ervaar, invoel, ervaar ik geen hiërarchie, geen grenzen. Zo zou het moeten zijn, in mijn opinie. Toch weet ik dat het in onze maatschappij bestaat en dat mensen zich daaraan vast houden. Ik ook, trouwens, beroepsmatig.
Mijn ervaring van het verblijven op aarde is heel anders dan hoe de meesten dit doen. Ik geloof dat we een zielspad bewandelen. Dat we ieder leven mogen beschouwen als een leerschool en een groei tot we tot een staat van zijn verkeren waarbij reïncarnatie niet meer nodig is. Tot we voltooid zijn.
Mijn vorige levens
Voor mij voelt dit leven als een moeten, een schop onder mijn kont, niet geheel vrijwillig. Waarom weet ik niet. Ik heb visioenen gehad dat ik vleugels had en dat deze van mij zijn afgenomen. Ik kan de plek waar de vleugels hebben gezeten, nog steeds voelen. Ik kan mij een leven in de middeleeuwen herinneren. Tot in detail. Ze komen als dromen die zo levensecht zijn en ik ze niet kan loslaten.
Ook weet ik dat ik als een inheems meisje heb geleefd en opgeleid ben door mijn vader als medicijnvrouw. Ik weet veel van kruiden en soms komt deze informatie op als een weten, waarvan ik niet kan verklaren waarvan en waarom. Als ik de werking van de kruiden naga, klopt het waarom deze van toepassing zijn voor een bepaalt ziektebeeld of situatie. Het overtuigd mij dat er een weten is die wij meenemen in ieder voortgaand leven.
Ik kan mij ook herinneringen hoe ik in bepaalde levens ben overleden of gedood. Het zijn ontelbare ervaringen die ik heb opgedaan in mijn levens. Dat maakt misschien ook waarom ik mij zo vaak niet thuis voel op deze aarde. Puur omdat ik weet hoe het leven zich ontvouwt en dat je steeds terugkeert om levenslessen op te doen.
“Ik wilde niet terug en wist dat ik moest.”
Dit leven heb ik voor mij gevoel niet vrijwillig gekozen. Ik kan mij herinneren dat ik op een ster zit en de aardse wereld onder mij aanschouw. Naast mij zat mijn zielsmentor. Ik voelde mij geborgen en thuis. Ik wilde niet terug en wist dat ik moest. Het voelde alsof mijn vleugels waren afgeknipt en ik met al deze pijn en een enorm verlangen terug wilde keren naar thuis, dit leven moest leven.
Al vanaf het begin van dit leven ervaar ik weerzin. Waarom heb ik altijd het gevoel dat ik het verschil moet maken? Mijzelf moet uitleggen, kan ik niet verklaren. Het is vermoeiend. Toch is er ergens in mij een stuwende kracht, van doorgaan, ervaren en niet terug deinzen van moeilijkheden, sterk aanwezig.
Het is een gevoelskwestie
Connectie maken met andere mensen blijft lastig. Voor mij is het een gevoelskwestie. Als ik een ruimte in stap, voel ik de energie, de spanningen, de energie die mensen uitstralen en als ik mij erop concentreer komt er veel informatie binnen. Zelfs zonder naar de mensen zelf te kijken. Ik adem het als het ware in.
Als ik dat wel doe word ik meestal overladen met informatie. Als ik goed in mijn vel zit kan de controle over mijn voelsprieten redelijk goed begrenzen en heel vaak ook niet. Dan weet ik niet wat van mij is en wat van de ander. Vaak betrek ik het op mijzelf en verdwaal ik in een doolhof van gedachte en emoties.
De energie aanvoelen en contact leggen
Dat maakt dat voor mij 1 op 1 relaties beter zijn. Dan is het een uitwisseling van 2 energieën die ik goed kan hebben en sturen. Gevoelsmatig weet ik van wie ik afstand moet houden en wie de moeite waard is om toe te laten. Vaak is de setting er niet naar om mij volledig af te kunnen stemmen met de ander. Terwijl mijn behoefte er wel is en dat is jammer.
Ik wil mijn ademhaling reguleren, contact maken met mijzelf en mijn energie langzaam over laten vloeien naar ander. Ik kan voelen wanneer onze energie elkaar aanraakt en hoe dat voelt. Op dat moment kan ik beslissen om het proces te vervolgen of af te breken. Als ik het gevoel krijg om af te breken, metsel ik supersnel een muurtje op om mijzelf te beschermen en niets toe te laten. Dit hoeft niet per definitie verkeerd te zijn. Het is selectief, daar ben ik mij bewust van.
Het is knetterkaugom
De energie van mij en de psycholoog voelt als knetterkaugom. Ik weet niet waarom? Als ik zijn energie toelaat, gaan mij haren omhoog staan en kan ik hem toelaten. Onbegrensd, zonder enige maatschappelijke beperkingen. Zoals ik in mijn authentieke zelf ben.
Ik heb erover nagedacht om hem te vragen of hij mij een hand wil geven en mij de ruimte geeft om te ervaren hoe dat is. Vooral ik omdat ik een handgeven verafschuw, is het bijzonder dat ik dit wel zou willen ervaren, los van het feit of dit gepast is of niet. Daar wil ik nu niet aan denken. Ik zie het als een stapje vooruit.
“Ik wil graag durven aangeven waar ik behoefte aan heb.”
Ik wil af van het gevoel vervreemd te zijn van deze wereld. Ik wil graag durven aangeven waar ik behoefte aan heb en hoe ik mij kan verbinden met deze wereld. Een leven dat authentiek is vol zelfacceptatie. Misschien anders dan anderen maar wel met de beste intenties. Als ik van je hou, doe ik alles voor je, als ik de connectie mis, zet ik je opzij. Heel zwart wit misschien, maar wel duidelijk.
Mensen vatten vaak mijn uitdrukkingen of mijn intenties verkeerd op. Ik kan van mensen houden, ik kan mensen leuk vinden, puur omdat mijn verbinding met hun zo fijn voelt. Ik ben niet gevoelig voor wat sociaal passend is of verantwoord is. Ik wil kunnen zeggen wat ik denk en hoe ik mij voel. Wat het met de ander doet en hoe de ander daarover denkt is eigenlijk niet mijn probleem. Dat is hun pad, hun proces. Wel ga ik graag met diegene in gesprek, alleen heb ik gemerkt dat het vaak stoef verloopt omdat de intenties van ander niet gelijk is aan die van mij.
Take it, or leave it!
Als ik dit nu zo opschrijf voel ik mij vrij en los van alle belemmeringen. Dit gevoel zou ik voor eeuwig en altijd bij mij dragen. Dit is wie ik ben. Een vrouw met een eigenheid, een krachtige eigen wijsheid, misschien een pionier op bepaalde vlakken en een behoefte om de medemens uit te nodigen om dieper te graven, onder de oppervlakte te kijken en te ervaren dat het leven eigenlijk heel eenvoudig is. Liefde, geliefd worden, verbinding voelen, respect hebben voor alles wat met ons leeft en vooral elkaar te laten zijn wie we zijn, ondanks onze eigen overtuigingen en bedenkingen.
Want zelfs de mensen en hun manieren die wij verafschuwen, vertellen ons iets. Over onszelf en dat is in mijn ogen de levensles die wij mogen meenemen op ons eigen pad. Het leven is een cyclus van groei, neerwaarts of opwaarts. Het is groei.
Meer lezen van Suus?
Meer lezen over Zelfacceptatie?
- Neurodiversiteit zit in ons allemaal! – over jezelf zijn
- De ontmaskering van mezelf – een ontdekkingsreis
- De strijd tegen mezelf – de vrede is bereikt
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Wil je PsychoseNet steunen?
Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.
Geef een reactie