Ruth Boaz besloot een blog te schrijven als moeder van een psychisch gevoelige jonge man. Vanuit haar persoonlijke ervaring wil ze graag het gesprek openen over liefde, niet alleen als een mooi woord, maar als een kracht die kan helen, verbinden en dragen in moeilijke tijden. In haar blog deelt ze openhartig hoe liefde er in haar gezin uitziet, ondanks de uitdagingen die het met zich meebrengt. Dit doet ze in de vorm van een brief, over de liefde van een moeder.
Een brief aan mezelf
Vroeger had je een normaal, blij gezin, of juist een gebroken gezin. Echter, de liefde en het respect waren daar altijd aanwezig. Jouw kinderen maakten je gelukkig als mens. Ze zijn intelligente, liefdevolle, goedhartige jonge mensen geworden. Door hun prestaties kun je een briljante toekomst voor ze voorspellen. Dus werk je nog harder om ze daarmee te steunen.
Op een dag, een gruwelijke dag, treft een donkere storm jouw gezin. Een totaal onverwachte, onwenselijke toestand: jouw kind wordt met psychisch lijden overspoeld, naar een zee van angst, onzekerheid, boosheid, bedrog, verdriet, vreselijke eenzaamheid, uiterste kwetsbaarheid en pijn en echte pijn, in het diepste van de ziel, de pijn die geen ziekte of nare ervaring kent.
De nachtmerrie
Daarna werd die nachtmerrie jouw leven: hij wordt vreselijk boos, vooral tegen jou, beledigt je, vervloekt je, en wenst je zelfs hardop de dood toe. Jij wordt op de proef gesteld: het eten dat je met zoveel liefde voor hem had bereid en meegebracht, wordt in jouw gezicht en over je kleding gegooid.
Ik ben er zeker van dat je niet negatief reageert. Maar toch wil ik zo graag met hoofdletters opmerken, vanuit deze brief, vanuit de liefde van een moeder:
Dit moment is juist wanneer hij jouw liefde en steun het meest nodig heeft. Al zijn boosheid en gebaren zijn een schreeuw om hulp.
Dit gebeurt omdat…
Op dit moment mag hij geen gebruik maken van zijn vrije wil, zijn vermogen om de situatie goed in te schatten en te beslissen om goed of slecht te handelen, en heeft hij weinig gewetensvermogen om tussen die twee te onderscheiden. Het is alsof hij niet eens echt zichzelf is. Dat krijgt in juridische termen de naam “wilsonbekwaam”.
Ja, zijn vrije wil is hem weggenomen, willens en wetens gestolen.
Die vrije wil is het waardevolste bezit van de mens.
Die vrije wil respecteert zelfs God.
Niemand kent hem beter dan jij!
Ik ga verder met de situatie: hij komt in behandeling, waarschijnlijk in een kliniek of gaat in een speciaal beschermde omgeving wonen. Je voelt je opgelucht… eindelijk in professionele handen, die hem echt kunnen helpen en steunen. Dat betekent niet dat die opluchting jouw zorg, aandacht of bemoeienis moet belemmeren. Niemand kent hem zoals jij. Niemand houdt van hem zoals jij. Dus mijn grote advies: bemoei je echt, sta hem altijd bij tijdens de afspraken, bezoek hem zo vaak mogelijk, en lees over de beste manier om hem te helpen.
Als hij gelukkig weer “gezond” wordt, of liever gezegd “stabiel” wordt, en je geliefde kind terugkeert, dan zul jij veel voldoening en vrede voelen omdat jij hem hebt verdragen en gesteund, omdat:
Het is niet alleen zijn lot. Het is ook jouw lot. Niets gebeurt per toeval. Denk maar aan hoe deze ervaring jou heeft veranderd.
In mijn geval ben ik diep dankbaar voor mijn zoon. Wij hebben zoveel meegemaakt de afgelopen zeventien jaar…
Door zijn pijn, door met hem mee te lijden, waardeer ik nu wat echt waardevol is: een gelukkig moment delen, samen lachen en mooie gesprekken voeren.
Ik ben zeker een beter mens geworden. Een nobeler, empathischer en genereuzer mens tegenover alle personen die ik tegenkom. Ik kijk niet meer weg als iemand er ziek uitziet, slecht gekleed is, of een beetje raar doet. En dat is een enorme winst voor mij als mens.
Elke mens is slechts een druppel die, samen met miljoenen andere druppels, de zee van de mensheid vormt.
De waarheid en contact
Jij vraagt je waarschijnlijk af: wat mag ik doen, waar kan ik meehelpen aan de honderden duizenden die in dit land psychisch lijden? Aan hen? Aan hun naasten? Mijn hoofd wordt dan overspoeld met één luid antwoord: MET DE WAARHEID.
Ik krijg spijt dat ik door gebrek aan tijd niet eerder contact heb gezocht met lotgenoten en organisaties, om deze moeilijke weg niet alleen te lopen, maar ook om zelf iets te kunnen bijdragen. En ook om samen te vechten tegen wat niet goed is en misstaat, om dat recht te zetten. Pas kort geleden heb ik contact gezocht met Psychosenet. Jammer, heel, heel jammer…
Ruth Boaz is een alleenstaande moeder van 3 kinderen, die allemaal al volwassen zijn. Ze heeft 30 jarige administratieve carrier bij de buitenlandse overheid instanties en in Ambassade’s gevestigd in Nederland. Veel gereisd, en ervaring in veel verschillende vlakken. Een moeder van een jong, lieve en intelligente man met een psychosegevoeligheid. Ze schrijft een brief over de liefde van een moeder, ondanks de uitdagingen.
Meer lezen over Ervaringen van naasten?
- Psycho-educatie voor naasten van psychosegevoelige jongeren
- Herstel in de pocket voor cliënten en naasten in de GGZ
- Betrekken van naasten bij psychose -Widel van Son, Mea Wuisman
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de hoofdstukken van PsychoseNet al?
De professionals van PsychoseNet schreven deze hoofdstukken met betrouwbare, hoopgevende informatie.
Geef een reactie