Recent kreeg ik van een goede vriendin een gedicht in handen dat mijn ontdekkingstocht heel mooi in woorden vatte. Het is het eeuwig voortgaand dilemma hoe om te gaan met pijn.En hoe meer ik mezelf hier bewust van word, hoe meer ik me realiseer dat ik niet beter wist aanvankelijk dat pijn vermeden, ontweken, verdoofd of overschreeuwd diende te worden. Zelden zat ik zo mis.
Maar hoe moeilijk is het om écht stil te staan bij je pijn, er echt goed naar te luisteren en het te gaan zien voor wat het is.
Paniek wordt verdriet
Somberheid wordt rouwen
Angst wordt luisteren
naar wat jij nodig hebt om weer in contact te komen met jezelf
Zodat je leert op jezelf te gaan vertrouwen
Ik ben de pijn
Ik ben de pijn
Je wilt me niet
Je lijdt me niet
Ach, wilde je me in liefde verdragen
Me voelen en lijden met open hart,
Geestelijk en lichamelijk
Ik zou genezend voor je zijn
In liefde verdragen betekent :
Mij willen voelen
Mij willen lijden
Mij aanvaarden zoals ik ben
Het betekent : Je angst voor mij op willen geven
En me toelaten
Waar en hoe ik ook ben
Het betekent : Toe willen geven
Dat je me verborgen houdt
Onder je woede of kilte
Ik ben de pijn
Wanneer je me toelaat
Dan kom ik en ga ik
Als het water van de zee
In golven
Ik ben de pijn, niets meer
En niets minder
Wie mij in zichzelf
Vindt
Voelt
En ervaart…
Geneest !
Jeroen Kloet is psychiater en kampt zelf met een wiebelige geest. Hij blogt op persoonlijke titel. Hij heeft de intentie om deze twee kanten van de behandeltafel meer tot elkaar te brengen. Hij is initiatiefnemer van het Anti Stigma Café, een initiatief om stigma rondom psychische kwetsbaarheden te doen verminderen.
Meer lezen?
Je vindt via deze link een overzicht van de blogs van Jeroen Kloet.
Meer informatie:
Ik herken de reactie die niet bedoeld is om geïnteresseerd te zijn in de ander, waarin de empathie gemist wordt. Hoe zorg je er vervolgens voor juist niet te vervallen in je ‘diepe karrespoor’.
Mooi dit gedicht en bedankt voor het delen. Vooral de laatste regels geven hoop. Graag wil ik verder antwoorden maar niet met eigen woorden over mijn gedachtes over de inhoud maar met twee gedichten van Rupi Kaur over pijn.
it is a part of the
human experience to feel pain
do not be afraid
open yourself to it
evolving – rupi kaur
En ze geeft, denk ik , zelf antwoord wat dit toelaten en analyseren haar heeft gebracht
met dit gedicht
the world
gives you
so much pain
and here you are
making gold out of it
there is nothing purer than that – rupi kaur
Ach er valt zo veel te zeggen over waarom het zo belangrijk en goed is pijn in je leven toe te laten en niet te verdringen en ermee te leren omgaan. Een ander voorbeeld is voor mij Friedrich Holländer met: Wenn ich mir was wünschen dürfte … . Volgens mij ook door Herman van Veen vertolkt in het Nederlands.