Door veel marihuana gebruik, alcohol, en verkeerde drugs ben ik rond 1991 in een psychose geraakt. Hiervoor ben ik in 1992 opgenomen geweest. Mijn eerste psychose was een angstpsychose. Je hebt ze in diverse varianten, ik heb er een paar gehad die ik naar realiteit probeerde te beteugelen.
Zoals de King-of-the-World-psychose waarbij je denkt dat je alles beter weet en jij de koning van het universum bent en vanuit onzekerheid jezelf groothoudt. Dit kan vooral voor de buitenwereld erg vervelend zijn. Zelf vond ik de angstpsychose de ergste.
Maar wat is een psychose eigenlijk?
Mij werd verteld dat je dan realiteit en fantasie niet uit elkaar kan houden. Als dat een kenmerk is, dan zijn er wel meer mensen psychotisch. Ik denk dat er nog een factor meespeelt: het onvermogen het eigen leven aan te kunnen, zelf je eigen dingen kunnen regelen.
Tijdens mijn opname kreeg ik antipsychotica waardoor ik uit mijn psychose brak en vervolgens in een ongelooflijke depressie geraakte
Ik was depressief en Ik kon niks meer, zat hele dagen op mijn kamer, probeerde therapieën zoveel mogelijk te ontwijken. Het is niet niks als je in een kamertje ligt met alleen maar geesteszieke mensen in je omgeving. Het eenzame gevoel van verloren en verlaten te zijn van de maatschappij. In een inrichting ver van de bewoonde wereld, in een bosrijke omgeving.
Antidepressiva werkte vervolgens niet
Hoe ik op het idee kwam, weet ik niet maar ik had bedacht dat de ‘klaarkomspier’ de beste weg naar genezing was. Dat het mij aangaf welke weg te bewandelen. Welke keuzes te maken, sterk te zijn en zeker van mezelf. Ik had mezelf opgedragen elke dag te masturberen. Maar door de psychose ben je al niet in de stemming, de medicatie versterkt dat en heeft als bijwerking dat je er impotent van wordt.
Op mijn bed liggend bedacht ik hoe ik dit probleem zou kunnen oplossen en meende toen dat hormonen mij hierbij zouden kunnen helpen. Ik dacht echt dat ik er viriel en potent van zou worden. Ik heb mijn psychiater toen gevraagd om een kuur voor te schrijven. Hij zei me dat hij niet dacht dat het zou gaan werken voor mijn probleem maar wilde wel meewerken.
Drie weken slikt ik testosteron
Voor het masturberen werkte het niet maar het maakte me wel sterker en binnen zes weken was ik opgestapt en had ik de inrichting achter me gelaten. Toen kwam de echte uitdaging.
Ik stopte met chemische medicatie en voelde me sterk
Mijn levenskracht voelde als niet te krenken. Ik kon geen herkenning geven. Mijn kracht moest transformeren naar transparante identiteit met relativeringsvermogen. Ik was een bink, een hardliner. Mijn krachten transformeerden als van een zandloper waarbij het zand van boven naar beneden gaat en eenmaal erdoorheen dan pas door de omgeving een meer geaccepteerde status krijgt. Zodat ik mij mijzelf voelde.
Na een psychose is de nawerking van de psychotische krachten nog minstens vijftien jaar actief of sluimerend aanwezig.In deze periode heb ik diverse fasen gehad. Van allesweter tot eigenwaan. Maar ik dacht: als een amateurtennisser van zichzelf mag denken dat hij het talent van Federer heeft en er geen bal van kan, waarom mag ik dat dan niet? Ik deed geen vlieg kwaad en was niet lichamelijk agressief. In verbaal opzicht kon ik wél agressief zijn. In een psychose zit dan ook veel kwaadheid.
Ik durfde mijn zwakte niet meer te tonen omdat ik bang geworden was voor de ggz, voor familieleden en anderen die bezorgd waren en mij het liefst weer aan de medicatie wilden hebben. Of zelfs weer een opname. Ik verweet ze niet te beseffen dat een opname veel erger is dan met psychotische naweeën in de maatschappij rond te lopen.
Kortom: Ik hield mijn poot stijf
Waar ik wel achter kwam, was dat een geestesziekte vaak voorkomt en dat het onderbewustzijn zegt de problematiek op eigen kracht niet aan te kunnen. Dat geestesziekte in stand gehouden kan worden met destructieve middelen als alcohol en bijvoorbeeld roken over de longen.
Ik werd in 1997 geheelonthouder
Onmacht bepaalde niet meer mijn leven. Door de hormonen had ik de kracht zelf te bepalen wat ik wilde en me niets te laten aanpraten. Ik werkte en was zeer actief. Ik sportte veel, schreef boeken, en was leraar Nederlands voor illegalen en asielzoekers in Amsterdam.
Mijn weg had veel nadelen want in mijn kracht waren mensen niet altijd ontvankelijk voor me. Het had een prijs. Zoals ik eerder vermeldde was mijn gevecht een loslaten en transformeren van gedachten en nieuwe gevoelens ontdekken. Tot een persoon die ook zwak durfde te zijn. Die weg heeft me een sociaal leven gekost.
Het grote voordeel is dat ik sinds 1993 nooit meer opgenomen ben geweest
Tevens heb ik sindsdien nooit meer chemische medicatie gebruikt. Maar boven alles kan ik zeggen dat ik sindsdien nooit meer depressief geweest ben. Het is nu 2015 en alweer meer dan twintig jaar geleden. Nu ik ouder en meer volwassen ben weet ik dat het ook een eenzaam gevecht geweest is. Maar ik ben wel het gevecht des levens aangegaan. Ik ben voor mezelf opgekomen en heb mijn eigen weg gekozen.
Mijn psychiater zei in 1992: ‘geen medicatie kan een blijvende hersenbeschadiging veroorzaken.’
Ik eindig met een Engelse kreet omdat ik het niet anders weet te zeggen: Schizophrenia is in the eye of the beholder.
Ofwel: Schizofrenie is in de ogen van de toeschouwer.
Joris van Huijstee is ervaringsdeskundige en heeft diverse boeken op zijn naam staan. Joris heeft een app ontwikkeld voor mensen met een geestesziekte, mensen die gepest worden en mensen die eenzaam zijn: raendel.
Geef een reactie