Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Beste Jim,
Een goede vriendin van mij heeft naar mijn stellige overtuiging last van psychosen. Ik vind dat moeilijk hard naar haar te benoemen. Ze weigert tot nu toe hulp. Naast psychotische symptomen heeft ze mijns inziens ook depressieve symptomen.
Hoe krijg ik haar zo ver dat ze hulp gaat zoeken?
Dank en vriendelijke groet.
Beste P.,
Dank voor je vraag – dat is een lastig parket waar je in zit.
Het kan als naaste/vriend heel moeilijk zijn om hulpverlening bespreekbaar te maken, zeker als de persoon zelf niet vindt dat er iets aan de hand is.
Daarom kun jij je het beste concentreren op contact en verbinding houden – en niet te veel te ‘willen’ van haar in de zin van hulpverlening. Ook heeft het geen zin voor jou om tegen psychotische ideeën in te gaan of proberen te corrigeren. Je kunt ze het beste zien als een metafoor voor sterke gevoelens, zoals angst en somberheid.
Mijn suggestie zou zijn om de huisarts in te seinen dat er mogelijk sprake is van een depressie en een psychose en dat je je grote zorgen maakt…. zou dat een strategie kunnen zijn? De huisarts is meestal de eerste die in aanraking komt met zoiets en weet wat te doen…
Groet,
Jim
